“พี่รักหนูนะ...อยู่ก่อนได้ไหม” ซานเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
คะนึงอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะออกแรงกดปุ่มล็อกประตู ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ เมื่อคะนึงค่อย ๆ ถอดเสื้อยืดตัวบางออกจากร่าง จนเผยให้เห็นท่อนบนที่เปลือยเปล่าและมีเพียงชั้นในลูกไม้สีแดงสวมทับความอวบอิ่มเอาไว้
นาทีที่เธอหันไปหาซานพร้อมส่งสายตาเย้ายวน ลูกกระเดือกของซานก็ขยับขึ้นลงตามจังหวะการกลืนน้ำลายทันที
เสียงหายใจของเขาเริ่มฝืดขัด ยิ่งเมื่อเธอรูดรั้งกางเกงลงจากร่างพร้อมถอดออกไป เหลือไว้เพียงลูกไม้ชิ้นน้อยทรงสามเหลี่ยมสีเดียวกันกับข้างบน ที่อำพรางความอวบอูมของจุดกลางกายเอาไว้ ทำเอาซานที่นั่งอยู่บนเตียงตื่นตาตื่นใจ...ตื่นไปถึงลำเอ็น
“สวยจัง...” ซานพึมพำราวกับโดนมนต์สะกด
คะนึงจึงเดินเข้าไปหาเขา กระทั่งเธอไปนั่งอยู่ต่อหน้าเขา ซานก็ยังคงจ้องเธอไม่วางตา
“หนูนี่แย่จริง ๆ ทำไม...ถึงไม่เคยหยุดรักพี่ได้เลย” คะนึงเอ่ยเสียงแผ่ว พลางลูบแก้ม
