(เช้าวันต่อมา)
คะนึงที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มเรียบหรู ถือตะกร้าใส่ผ้าขนหนูที่ซักสะอาดแล้ว เดินตรงขึ้นไปยังห้องของซาน ก่อนจะเคาะประตูเรียกเขาเบา ๆ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“คุณซานคะ...อาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ”
เธอร้องเรียกเขาเสียงดัง แต่มีเพียงความเงียบตอบกลับมา ไม่มีเสียงขานรับหรือเสียงเคลื่อนไหวใด ๆ จากภายในห้อง จนคะนึงนึกแปลกใจ
"ไม่ยอมตื่นเหรอลูก...งั้นเอานี่ไป"
ป้าพลอยที่ยืนฟังอยู่ไม่ไกล เดินเข้ามาแล้วยื่นกุญแจสำรองให้เธอ
“ไม่รู้เมื่อคืนคุณซานนอนดึกหรือเปล่า ปกติก็ไม่ได้ปลุกยากนะ ฝากหนูคะนึงเข้าไปดูให้หน่อยนะลูก เผื่อคุณซานไม่สบาย เดี๋ยวป้าจะให้เด็กเตรียมอาหารไว้ให้”
"ค่ะ...ป้าพลอย"
ใบหน้าหวานของคะนึงแดงระเรื่อขึ้นแบบไม่มีสาเหตุ แต่ก็ยอมรับกุญแจอย่างว่าง่าย เธอเสียบลูกกุญแจเข้าไปและหมุนช้า ๆ อย่างระมัดระวัง แต่ทันทีที่ประตูเปิดออก...
ตุบ!
"ว๊าย! อุ๊บ..."
อ้อมแขนอบอุ่นโถมเข้ามากอดเธอจากด้า
