บทที่3 ชดใช้ความผิด
1831 คำ
ตั้งแต่เกิดเรื่องคนป่วยขาพิการออกอาละวาดครั้งก่อนหน้านั้น ฟรานเซียสรบเร้าหมอหนุ่มว่าอยากออกจากโรงพยาบาลโดยเร็ว ทั้งที่ขาสองข้างยังไม่มีทีท่าจะหายดีหรือแม้ทำกายภาพบำบัด สภาพเหมือนคนตรอมใจตายถูกคนรักบอกเลิกท่ามกลางงานหมั้นหมาย
ซึ่งฟีนิกซ์ส่ายหัวไม่เห็นด้วยกับความคิดแค้นของน้องชายว่าอยากออกไปลากคอพวกมันที่ตอนนี้หนีฮันนีมูนยังต่างประเทศ ทั้งที่ตัวเองดันเดินไม่ได้ ฟรานเซียสยอมรักษาตัวอยู่บ้าน เก็บตัวเงียบในห้องหลังจากกลับมาภายในวันนั้น
“ออกไป! ฉันไล่เธอออก”
“นี่มันคนที่สิบกว่าแล้วนะครับในรอบหนึ่งเดือน นายใหญ่จะไม่ยอมรักษาตัวจริงๆ เหรอครับ”
หลังหนึ่งเดือนผ่านมานี้ ไม่ว่ามาดามแพรวาสรรหาจ้างพยาบาลสาวส่วนตัวดูแลคนป่วยพิการเจ้าอารมณ์เลือดร้อนมาสักกี่คนกลับถูกฟรานเซียสเอ่ยปากตะเพิดไล่ แทบเก็บกระเป๋าสัมภาระไม่ทัน เจ้าพ่อหนุ่มพ่นแรงลมหายใจพรืดออกมา
“พวกเธอคิดจะอ่อยฉันมากกว่า ฉันไม่ชอบพวกพยาบาลประจบประแจงสอพลอ พวกหล่อนคิดยั่วยวนฉันมากกว่า บอกมัมไม่ต้องจ้างพวกหล่อนมา ฉันไม่ต้องการ!”
“แต่เป็นความต้องการของมาดามแพรวานะครับที่อยากให้นายใหญ่หาย หรือว่านายไม่อยากกลับมาเป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่ทุกคนเกรงขาม ตอนนี้องค์กรมาเฟียกำลังกระสับกระส่ายเมื่อรู้ข่าวอุบัติเหตุของนายใหญ่”
ฟรานเซียสไล่ลูกน้องคนสนิทออกไปก่อนตัดสินใจเข็นรถเข็นเข้าห้องน้ำ วันนี้ชายหนุ่มเหนื่อยทั้งวันเจอพยาบาลสาวคนล่าสุดขยันส่งแววตายั่วยวนเกิดอารมณ์ โดยหารู้ว่ามาดามแพรวากลัดกลุ้มใจกับความอารมณ์ร้อนของลูกชายคนเล็กไล่ตะเพิดคนดูแลออกไปเป็นคนที่สิบเมื่อหนึ่งเดือนผ่านมา
“มาดามคะ มีคนมาหาค่ะ”
ป้ามาลัยเข้ามาเอ่ยรายงาน มาดามแพรวาวางดอกไม้ลงบนแจกัน รอยยิ้มแย้ม ภายในใจกลัดกลุ้มเรื่องลูกชายไม่จางหาย
“ใครกันเหรอจ๊ะ?”
“คุณเพียงรัก น้องสาวของคุณคาเฟรค่ะ”
“ให้หนูเพียงเข้ามาได้จ้ะ”
เพียงรัก ชื่อนี้คุ้นหูเข้ามาดามแพรวา พอจะรู้จักน้องสาวของอดีตเพื่อนสนิทฟรานเซียส หญิงวัยกลางคนเคยเห็นหน้านักศึกษาสาวกะโปโล หน้าตาอ่อนเยาว์ ไม่คิดว่าหนูเพียงรักโตขึ้นแล้วจะสวย อ่อนหวานน่ารักขนาดนี้
“หนูเพียง”
“มาดามแพรวา ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ท่านสบายดีนะคะ”
กิริยาอ่อนช้อยเรียบร้อย รู้จักนอบน้อมถ่อมตนทักทายคนมีอายุมากกว่าเธอทำเอามาดามแพรวาประทับใจตั้งแต่ครั้งแรก บางทีแอบนึกเสียดาย หากฟรานเซียสหันมาสนใจอีกฝ่ายคงจะดีไม่น้อย
เพียงรักยิ้มหวาน โดยไม่รู้ว่าแม่ของเจ้าพ่อหนุ่มเล็งหมายตาให้มาเป็นว่าที่ลูกสะใภ้เล็กเรียบร้อยแล้ว
“หนูเพียงทำไมสวยขึ้นจัง เรียนจบแล้วเหรอจ๊ะ”
“ค่ะ หนูเรียนผู้ช่วยพยาบาลจบแล้ว และที่หนูมาที่นี่ก็เพราะหนูอยากขอสมัครดูแลคุณฟรานเซียสจะได้ไหมคะ หรือว่ามาดามจ้างพยาบาลมาดูแลแล้ว”
“เฮ้อ! ตาฟรานเพิ่งจะไล่พยาบาลออกไปเมื่อกี้นี้อีก หนูเพียงแน่ใจนะว่าจะรับมือลูกชายคนนี้ไหว?”
“หนูต้องการชดใช้ความผิดที่พี่คาเฟรทำกับคุณฟรานเซียส หนูอดทนได้คะ คุณฟรานเขานิสัยดี เพียงแค่จู่ๆ จากคนเดินได้ ใช้ชีวิตอย่างปกติ กลับกลายเป็นคนพิการ เดินไม่ได้ตามใจคิด อารมณ์คนป่วยแปรปรวนเป็นธรรมดา เพียงรับมือเขาไหวแน่นอนค่ะ”
“ถ้าหนูเพียงตัดสินใจแบบนั้น อาคงฝากฟรานเซียสด้วยนะ”
“ค่ะ หลังจากขาของคุณฟรานกลับมาเดินได้เป็นปกติ เพียงจะออกไปจากที่นี่ทันที”
คือความมุ่งมั่นหนึ่งเดียวของผู้ช่วยพยาบาลสาวเพียงรัก เธอต้องการชดใช้ความผิดแทนคาเฟร นึกสงสารฟรานเซียสถูกทุกคนทอดทิ้งเขาแม้แต่คนรัก
“หนูเพียง...”
มาดามแพรวาสั่งป้ามาลัยให้มาช่วยเก็บกระเป๋า ยังห้องพักจัดรับรองติดอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเจ้าของคนป่วยพิการกราดเกรี้ยวอาละวาด
“ป้าขอตัวก่อนนะคะ”
“ขอบคุณค่ะป้ามาลัย”
เพียงรักสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เดินตรงมายังหน้าประตูห้องพักส่วนตัวของคนป่วยที่ไล่ตะเพิดพยาบาลจนทุกคนเข็ดขยาด ไม่กล้าเข้าใกล้เพราะกลัว แต่เธอจะไม่เป็นอย่างนั้น ต่อให้มาเฟียหนุ่มด่าทอหรือกลั่นแกล้ง เธอจะพยายามเข้าหาเขา อดทนมากที่สุดเพื่อรักษาเขาให้หายดี
“คุณฟราน เพียงขอเข้าไปนะคะ”
ในฐานะผู้ช่วยพยาบาล ไม่ควรเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน เพียงรักมองฟรานเซียสแค่คนป่วยต้องดูแลเป็นพิเศษ หญิงสาวยืนนิ่งตั้งนานไร้วี่แววคนด้านในเอ่ยตอบกลับ มือบางจับลูกบิดพบว่าไม่ได้ล็อค
“ขออนุญาตนะคะ”
ภายในห้องมืดทึบสนิททำเอาเธอเลือกกดคว้านหาปุ่มเปิดไฟขจัดความมืดจางหายไป เพียงรักได้ยินเสียงน้ำไหลจากห้องน้ำแอบโล่งใจ คิดว่าเจ้าของห้องกำลังอาบน้ำ
“มัมมาเหรอครับ...”
ร่างสูงใหญ่กำลังเข็นรถเข็นตัวเองออกจากห้องน้ำ เมื่อยินเสียงคนเดินเข้ามา ชายหนุ่มนึกว่าคาเรนจะกลับมาอีกหลังจากเขาไล่ตะเพิดวิ่งแทบไม่ทัน เพียงรักหันหน้ามา แววตาอ่อนโยนกลับเข้มลงด้วยความดุดัน
“นั่นมันน้องสาวไอ้คาเฟรนี่ เธอมาทำอะไรที่นี่?”
“คือเพียงขอมาเป็นผู้ช่วยพยาบาลดูแลคุณฟรานเซียสแทนคนเก่าที่ลาออกไปแล้ว...”
เพียงรักยังเอ่ยบอกความต้องการตัวเองไม่ทันจนจบก็มีเสียงเข้มห้วนจัดตวาดตะเพิดไล่ลาออกเธอเหมือนพยาบาลคนอื่นคิดจะจับเขามาทำผัว
“ออกไป! ฉันบอกมัมแล้วไงว่าไม่ต้องรับคนมาเพิ่ม เพราะไม่ว่ายังไงฉันไม่ต้องการให้ใครมาดูแล เธอคิดจะมาอ่อยฉันจับทำผัวเพิ่มอีกคนงั้นสิ ผู้หญิงจืดชืดอย่างเธอ แถมเป็นน้องสาวของคนที่ฉันเกลียด ฉันก็ไม่มีวันพิศวาสหล่อน!”
“เพียงอาสาขอทำหน้าที่แทนเองค่ะ เพียงไม่หวังผลตอบแทนหรือเงินเดือนใดๆ จากมาดามแพรวาทั้งสิ้น เพียงรู้สึกผิดจริงๆ เพียงอยากดูแลคุณฟรานรักษาขาสองข้างนั้นจนกว่าคุณฟรานจะกลับมาเดินได้”
“เธอคิดจะมาสมเพชฉันสิที่กลายเป็นคนพิการแบบนี้”
เธอส่ายหน้าพัลวัน “ไม่นะคะ เพียงไม่ได้คิดอย่างที่คุณฟรานว่า”
“ฉันไม่เชื่อคำพูดเด็กกะโปโลอย่างเธอหรอก ที่เธอบอกว่าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อจะดูแลฉันนี่ พูดจริงหรือว่าพี่ชายเธอสั่งมาสอดแนมอะไรฉันอีก”
“เพียงติดต่อพี่คาเฟรไม่ได้หลังเกิดอุบัติเหตุ ที่เพียงมาก็เพื่อสำนึกผิดอยากจะชดใช้แทนเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็คลานเข่าเข้ามาหาฉันเพื่อเป็นการพิสูจน์สิว่าเธออยากจะมาดูแลฉันจริง”
เพียงรักยอมทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อต้องการความไว้วางใจจากคนป่วยเลือดร้อน มุมปากหนาของฟรานเซียสยกยิ้มเยาะเย้ยมองน้องสาวอดีตเพื่อนอย่างสมเพช จากคุณหนูสูงส่งราวหงส์กลับถูกซาตานร้ายฉุดกระชากลงมารองรับอารมณ์ความแค้นของเขาที่มีต่อพี่ชายเธอ
นิ้วเรียวยาวเคาะบริเวณจับวางเป็นจังหวะเชื่องช้า มองอีกฝ่ายกำลังจำใจก้มหน้าคลานเข่าใกล้ขาสองข้างนั่งนิ่งเหมือนตายด้านความรู้สึกส่วนนั้นแล้ว ฟรานเซียสมองเพียงรักแค่ทาสสุนัขรับใช้ที่เชื่อฟังตัวหนึ่ง
“อ๊ะ เพียงเจ็บ...” เขากดจิกเล็บของตัวเองเข้าผิวเนื้อของแก้มนุ่มขณะจับเชยปลายคางของเธอให้เงยหน้าสบตาคู่คมอัดแน่นด้วยเพลิงโทสะ
“มองไปมองมาน้องสาวของมันก็สวยดีนี่ น่าจะทดแทนกันได้ไม่น้อย” เพียงรักมองใบหน้าคมสันตวัดเลียลิ้นปาดริมฝีปากแห้งผากอย่างไม่เข้าใจกับคำพูดนั้น
“ในเมื่อมันกล้าแย่งคนรักของฉันไปต่อหน้าต่อตา ฉันจะเอาน้องสาวที่มันรักนักรักหนามาแทน มันจะรู้สึกยังไงเมื่อน้องมันอยู่ในกำมือของฉัน”
“คุณฟรานจะทำอะไรเพียง โอ๊ย!”
“กล้าเอ่ยปากพูดก่อนทั้งที่ฉันยังไม่อนุญาตเหรอ เพียงรัก”
“พะ เพียงเจ็บ ปล่อยเถอะค่ะ”
น้ำตาคลอเบ้าทำเอาคนโมโหร้อนเลือกปล่อยมือจากเส้นผมสลวย หลังถูกเขากระชากเส้นผมเต็มแรงจนเธอเจ็บ
“ถอดกางเกงให้ฉัน และอมมันซะ ถึงฉันจะขาพิการสองข้าง แต่น้องชายฉันยังใช้งานได้ดี”
“อม? ไม่ได้นะคะ เพียงทำไม่เป็น”
“มารยาหญิงสินะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าน้องสาวไอ้คาเฟรจะไม่เคยเรื่องนี้ ผู้หญิงแรดร่านก็เหมือนว่าที่พี่สะใภ้ของหล่อนนั่นแหละ”
“แต่เพียงมีคนที่กำลังคบหาอยู่แล้ว เกรงว่าจะทำแบบนี้ไม่เหมาะ”
เพียงรักเอ่ยเพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ ทั้งที่ความจริงเธอโกหก ไม่เคยมีแฟนหรือคนรักด้วยซ้ำ ฟรานเซียสเดือดดาลโมโหอย่างไร้สาเหตุ
“ฉันไม่เชื่อ คนอย่างเธอน่ะหรือจะมีแฟน แค่ผู้ชายมาจีบก็ไม่มีสักคน เพราะเธอหน้าตาจืดชืดก็ไม่มีใครอยากกระเดือกเธอลงหรอก!”
เพียงรักหน้าม่อยลง ปกปิดอะไรอดีตเพื่อนพี่ชายคนนี้ไม่ได้สักอย่าง แอบตกใจที่เขารู้เรื่องส่วนตัวของเธอทั้งหมด โดยที่หญิงสาวไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย มันไม่ยุติธรรม
“เอ้า! นั่งนิ่งอยู่ทำไม ถอดกางเกงให้ฉัน”
หญิงสาวหวาดกลัวกับเสียงตวาดดังลั่นรีบถอดกางเกงของฟรานเซียสออก ใบหน้าหวานเขินอายเห็นลำเอ็นอวบใหญ่ชูชันขึ้นมาตรงหน้าเธอ มือบางสวยลองกำมัน ร้อนวูบวาบ ร้อนจนหัวใจดวงน้อยสั่นหวิว
“อ๊ะ อมจนกว่าฉันจะแตก อ๊า...”
น้ำตาไหลพรากออกมาจากดวงตาคู่สวยเมื่อเขาบีบบังคับเธออมลำเอ็นอวบใหญ่ เพียงรักรองรับแรงกระแทกจากฟรานเซียส เสมือนเธอกลายเป็นทาสบำเรอให้เขาจนกว่าพี่ชายจะกลับมารับบทลงโทษ และถึงเวลานั้นเขาจะเฉดหัวเพียงรักไสหัวออกไปจากที่นี่
“อ๊ะ...”
น้ำข้นคลั่กสีขาวขุ่นพุ่งพวยเข้าเต็มอุ้งแก้มป่องแดงอมชมพูทำเอาเขาเผลอมองอย่างหลงใหล ก่อนดึงสติกลับมาว่าเธอคือน้องสาวของคนที่เขาเกลียด
“ไม่คิดว่าหน้าตาจืดๆ จะทำให้ฉันแตกได้ขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นเวลาที่ฉันมีอารมณ์ เธอต้องมาอมให้ฉันทุกคืน!”
- ผู้เขียน
