บทที่2 ความจริงที่เจ็บปวด
1788 คำ
“ออกไปให้หมด ฉันไม่ต้องการให้ใครมาดูแล ยกเว้นโรสรินคนเดียวเท่านั้น!”
ประจวบเหมาะกับฟีนิกซ์กำลังเปิดประตูห้องออกดันสวนทางกันกับพยาบาลที่มาดามแพรวาจ้างมาดูแลคนป่วย เป็นเวลาสองสัปดาห์แล้ว ฟรานเซียสกราดเกรี้ยวอาละวาด กลายเป็นบุคคลเงียบขรึม อันตราย จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ พี่ชายใหญ่ปกป้องภรรยาตัวเองรอดพ้นจากกองหนังสือที่คนป่วยโยนมา
“พี่ฟีนิกซ์”
“ฟรานเซียส ที่นี่มันโรงพยาบาล ไม่ใช่บ้านของเรา พี่รู้ว่าเรื่องพวกนี้มันทำใจยาก”
“พี่ไม่มาเป็นผม พี่ไม่เข้าใจหรอกว่าผมรู้สึกเจ็บปวดยังไง ผมไม่อยากเป็นภาระของใคร ไม่อยากให้ใครมองผมเป็นคนน่าสมเพชแบบนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะไอ้คาเฟร!”
“น้องฟรานรู้เหรอว่าอุบัติเหตุนั้นเกิดขึ้นด้วยฝีมือของคาเฟร เพื่อนของน้อง”
เอลยาปลีกตัวให้สองพี่น้องตระกูลมาเฟียมีโอกาสพูดคุยกันตามลำพัง คุณแม่ลูกแฝดเอาของฝากมาจัดแจงใส่จานเตรียมไว้รอ ส่วนฟีนิกซ์หน้าเคร่งเครียดเมื่อเจอหลักฐานและข่าวร้ายที่เพิ่งรู้จากปากภรรยา ห้ามให้ฟรานเซียสเปิดดูโทรทัศน์วันนี้เด็ดขาด
“ก่อนเกิดเหตุ มันท้าดวลแข่งรถกับผม หากมันชนะ มันก็จะแย่งโรสรินไปจากผม ผมเพิ่งรู้ว่ามันแอบชอบแฟนของผม แต่ผมไม่ยอมเสียของรักจึงยอมท้าดวลกับมัน แต่รถของผมเกิดปัญหา ทำให้ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอด”
“แล้วสนามรถแข่งเขาไม่ตรวจเช็คระบบรถก่อนใช้งานเลยหรือไง”
“ผมมั่นใจว่าไอ้คาเฟรคิดเล่นสกปรก เพราะต้องการให้ผมแพ้และอับอายต่อหน้าผู้คน หากผมไม่ขาพิการ ป่านนี้ผมคงออกไปล่าตามตัวมันมาเค้นความจริงแล้ว”
“เรื่องนั้นพี่กำลังให้คนตามสืบอยู่ มัมฝากของโปรดมาให้ด้วย เผื่อว่าน้องฟรานจะหิว”
ฟีนิกซ์ชวนน้องชายเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากให้คนป่วยจมปลักกับความโกรธแค้น
“ผมอิ่มแล้ว ผมว่าจะเปิดดูโทรทัศน์สักที อยู่บนห้องอุดอู้น่าเบื่อ โรสรินก็ติดต่อไม่ได้ ผมเป็นห่วงเธอ”
ตามกิจวัตรประจำวัน ฟรานเซียสต้องแต่งตัวรีบออกไปทำงานยังบริษัทตั้งแต่เช้า ทว่าชายหนุ่มเบื่อต้องกลายเป็นคนป่วยพิการ นั่งๆ นอนๆ ไม่ได้ทำอะไร ผิดวิสัยของเขา
ฟีนิกซ์คิดเหน็บน้องชายในใจ ‘ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ก่อนจะไปห่วงผู้หญิงแพศยาคนนั้น’
“พี่ว่าโทรทัศน์มันไม่มีอะไรให้น่าสนใจ น้องฟรานไม่ได้ไปทำกายภาพบำบัดเหรอ”
“ไม่! ทำไปก็ขาของผมก็ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“ฟรานเซียส!”
ฟีนิกซ์อ่อนใจที่จะเกลี้ยกล่อมโน้มน้าวน้องชายหัวแข็งดื้อรั้น สิ่งเดียวที่ฟรานเซียสจะยอมทำกายภาพบำบัดก็คือโรสรินเท่านั้น ชายหนุ่มเฝ้ารอคนรัก หวังว่าหญิงสาวจะรีบมาดูแลเขาเพียงคนเดียว
“เอารีโมตมา ผมจะเปิดโทรทัศน์ดู”
ร้อยวันพันปีฟรานเซียสไม่เคยคิดสนใจเปิดดูรายการโทรทัศน์ด้วยซ้ำ หัวสมองอันชาญฉลาดมุ่งมั่นคิดแต่เรื่องงานและองค์กรมาเฟีย ทว่าวันนี้เขาป่วยทำอะไรไม่ได้ แม้แต่ขาก็ยังเดินไม่ได้ต้องให้รถเข็นช่วย สั่งงานคาเรนฝากสะสางเรื่องล็อตส่งของสินค้าออกต่างประเทศ ส่วนบริษัทฟีนิกซ์เข้ามาจัดการแทนน้องชายกำลังป่วย
“พี่ว่าน้องฟรานควรนอนพักดีกว่าไหม...”
“ทำไมไม่ให้ผมดู มันมีอะไรหรือเปล่า”
ท่าทีอ้ำอึ้งของพี่ชายและพี่สะใภ้ใหญ่เหมือนมีเรื่องอะไรที่ไม่ต้องการบอกให้เขารับรู้ มือแกร่งคว้าเอารีโมตกดเปิดโทรทัศน์ดู บังเอิญเห็นภาพข่าวการหมั้นหมายลูกชายเศรษฐีคนหนึ่ง มันจะไม่มีอะไรเลยถ้าหากสองชายหญิงคนนั้นคือเพื่อนสนิทและคนรักของเขา!
“โรสริน! นี่เธอกล้าทรยศฉันเหรอ”
“ฟรานเซียส”
“ที่พี่ไม่ให้ผมดูโทรทัศน์ก็เพราะวันนี้พวกมันกำลังหมั้นหมาย ทรยศความรักของผมอย่างนั้นเหรอ ผมจะไปทวงคนรักของผมคืน”
“ขาของน้องฟรานยังเดินไม่ได้ แล้วน้องจะไปยังไง”
“ยังไงผมก็จะไป ถ้าพี่ฟีนิกซ์คิดจะห้ามผม ผมก็จะไปนั่งรถเข็นทั้งแบบนี้!”
ฟีนิกซ์ห้ามปราบน้องชายใจร้อนดั่งเปลวเพลิงร้อนระอุไม่ไหว ร่างแกร่งกัดฟันกรอดเข้าหากันพยายามดิ้นรนกระเสือกกระสนคลานออกไปจากห้องพักฟื้นพิเศษให้ได้ ความเจ็บปวดทางกายไม่ทรมานสำหรับความเจ็บปวดทางจิตใจถูกทำร้ายย่อยยับชิ้นดี
ในเมื่อเขาเจ็บ ครอบครัวของมันต้องเจ็บ พังพินาศมากกว่าสิ่งที่ได้รับ ไอ้คาเฟร มันกล้าแย่งคนรักจากเขา มาเฟียหนุ่มจะทำให้มันเจ็บปวดมากสุด!
…
ร่างบางแต่งตัวชุดผ้าไทยสีขาวสวยงามกว่าคู่หมั้นตัวจริงของพี่ชายกำลังช่วยงานแม่บ้านในครัว เพียงรักไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายเอ่ยปากขอหมั้นโรสรินต่อหน้าพ่อแม่ของพวกเรา
ตั้งแต่วันนั้นเจอกับฟรานเซียสลอดผ่านกระจกหน้าห้องพักฟื้น คาเฟรสั่งห้ามน้องสาวแสนน่ารักห้ามพบเจอกับมันเด็ดขาด
“ไม่รู้ว่าป่านนี้คุณฟรานจะเป็นยังไงบ้าง ขออย่าให้เขารู้เรื่องนี้ด้วยเถิด”
เพียงรักเห็นพี่ชายกำลังมีความสุขกับคู่หมั้น ซึ่งผู้หญิงคนนั้นคือคนรักของฟรานเซียส ตั้งแต่เกิดเรื่องอุบัติเหตุเจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มต้องกลายเป็นคนขาพิการ หญิงสาวไม่เคยเห็นโรสรินเสียใจหรือเคยคิดแม้จะเข้าไปเยี่ยมคนรักตัวเอง ไม่มีเลยด้วยซ้ำ!
“พี่คาเฟร พี่ก็รู้ว่าคุณโรสรินคือคนรักของคุณฟราน พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่ไม่กลัวเขาเสียใจเหรอ นั่นเพื่อนพี่นะคะ ยกเลิกการหมั้นหมายตอนนี้ยังทัน”
“พี่กับโรสรินเรารักกันก่อนไอ้ฟราน มันต่างหากแย่งโรสไปเป็นของมัน ต่อจากนี้น้องเพียงไม่ต้องไปเหยียบที่บ้านหลังนั้น พี่ขอสั่งห้าม อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้ว่าน้องแอบชอบไอ้ฟรานเซียส”
“พี่รู้?”
ใบหน้าสีหวานซีดเผือดลง ทว่าคาเฟรยังไม่ได้สั่งสอนน้องสาวที่เขาทั้งรักทั้งหวงแหน เสียงดังเอะอะโวยวายออกจากหน้าบ้าน คนของเขาเอ่ยรายงานว่ามีคนจะบุกชิงตัวคู่หมั้นสาวออกจากงาน เพียงรักรู้ทันทีว่าเป็นอดีตเพื่อนสนิทของพี่ชาย
“คุณฟรานเซียส” เพียงรักทำได้แค่มองดูเหตุการณ์ไกลๆ
ร่างชายหนุ่มนั่งรถเข็นเข้ามายังกลางงานหมั้นหมาย ฟรานเซียสเจ็บใจโกรธแค้นที่ถูกคนที่เขารักและไว้วางใจทั้งคู่ทรยศหักหลังเขา ท่ามกลางแขกหันมองหน้ากันอย่างแปลกใจ
“โรสริน กลับมาหาฉัน”
“ไอ้ฟรานเซียส อย่ามาแตะต้องคู่หมั้นของกู คนพิการอย่างมึง โรสรินไม่มีทางเอามึงเป็นผัวหรอก!”
คาเฟรคว้าจับคู่หมั้นสาวถอยห่างจากอีกฝ่าย ฟรานเซียสจ้องมองเพื่อนสนิทราวจะกินเลือดกินเนื้อ
“โรสขอคุยกับเขาตามลำพังได้ไหม”
“โรส!”
ฟรานเซียสมองหน้าคนรักด้วยแววตาตัดพ้อเจ็บปวด มาเฟียหนุ่มเจ็บใจตัวเองที่ตกสภาพสมเพชให้คนรักเห็น โรสรินขยับก้าวเข้ามามองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาและหมางเมิน
“โรสขอโทษนะคะคุณฟราน แต่โรสไม่สามารถเป็นตัวถ่วงภาระสำหรับคุณได้ โรสไม่ได้รักคุณแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากมีสามีขาพิการได้หรอกค่ะ”
“เพราะฉันเป็นแบบนี้ใช่ไหม โรสถึงทิ้งฉันไปหามัน”
“ที่ผ่านมาโรสไม่ได้รักคุณฟรานแล้ว ไม่มีวันที่จะรัก โรสรักคุณคาเฟร เราจะแต่งงานกัน”
เหมือนฟ้าผ่ากลางลงหัวใจบอบช้ำของฟรานเซียสแตกสลาย มาเฟียหนุ่มโกรธแค้นถูกโรสรินบอกเลิกเพราะรับไม่ได้กับสภาพขาพิการ จากความเสียใจแปรเปลี่ยนความเกลียดชัง พวกผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมดทุกคน เห็นแก่เงินมากกว่าความรักจอมปลอม
“เธอมันผู้หญิงแพศยา โรสริน!”
“พาตัวไอ้คนพิการออกจากงานหมั้นของฉันเดี๋ยวนี้!”
“อย่าค่ะพี่คาเฟร เดี๋ยวเพียงพาเขาออกไปเอง”
เพียงรักทนดูไม่ได้ เห็นอีกฝ่ายตกสภาพถ้อยคำดูถูกเหยียดหยามจากคนในงานมองเพราะเขาเป็นคนพิการ หญิงสาวรีบเข็นรถคนป่วยออกจากบริเวณหน้างานจนกระทั่งถึงรถของคาเรนจอดอยู่ ชายหนุ่มหันมาตวาดใส่น้องสาวอดีตเพื่อนอย่างไม่ชอบใจ
“คุณฟราน เจ็บตรงไหนบ้างไหมคะ”
“ไม่ต้องมายุ่ง! เรื่องของคนอื่น เธอมายุ่งอะไรด้วย อย่าเอามือสกปรกมาจับฉัน ฉันเกลียดครอบครัวนี้รวมถึงน้องสาวของมัน”
เพียงรักใจหายวาบเมื่อเขาปัดป้องมือของเธอออก หญิงสาวรู้ว่าเขาเกลียด แต่เธอไม่อยากให้พี่ชายทำร้ายเพื่อนสนิทมากกว่านี้
ยอมรับตรงๆ เธอห่วงฟรานเซียส
“คุณฟรานพูดถูก ไม่ใช่เรื่องของเพียง เพียงแค่เป็นห่วง คุณฟรานยังไม่หายดี ออกจากโรงพยาบาลได้ยังไงกันคะ”
“ฉันจะทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ! พี่ชายเธอต่างหากแย่งโรสรินไปจากฉัน”
“คุณโรสบอกว่าไม่ได้รักคุณฟรานแล้ว คุณจะยื้อรั้งทำไมคะ หรือว่าคุณยอมรับความจริงไม่ได้ สภาพแบบนี้ก็สมควรแล้วที่ผู้หญิงเลือกทิ้งคุณ!”
“ปากดีนักนะ เพียงรัก”
ฟรานเซียสพิจารณามองหน้าน้องสาวอดีตเพื่อนรักชัดๆ แอบตกตะลึงกับความสวยงามของอีกฝ่าย เขาเคยเจอเพียงรักสภาพนักศึกษาเมื่อหลายปีก่อน เด็กกะโปโลไม่เคยอยู่ในสายตาเขา พอกลับมาเจอกันเมื่อเธอจะสวยขึ้น โตขึ้น ไม่คิดว่าน้องสาวไอ้คาเฟรจะสวย
ถึงจะสวยอย่างไร เมื่อเพียงรักเป็นน้องสาวอดีตเพื่อน ฟรานเซียสก็จะไม่มีวันสนใจ!
“คุณฟรานควรกลับไปรักษาตัวให้หายดีกว่า ไม่ใช่มานั่งจมปลักกับผู้หญิงคนเดียวที่ไม่ได้รักคุณ เพียงเตือนก็เพราะหวังดี เพียงขอตัว”
“ขออย่าให้เจอกันอีก ฉันเกลียดเธอ เพียงรัก!”
***
ไรท์ : เจอกันครั้งแรกก็ปะทะกันดุเดือด ยัยน้องสู้เขา พระเอกปากแซ่บต้นปี มาว่าน้องไม่สวย พอตอนหลังอย่ามาตามง้อเขาตามหลังต้อยๆ ก็แล้วกัน
- ผู้เขียน
