ฟรานเซียสออกจากห้องประชุมแต่ช่วงเที่ยงวัน กะว่าจะกลับไปกินข้าวกล่องของเพียงรักที่ทำไว้ให้ ระหว่างที่ใช้ชีวิตรื้อฟื้นความทรงจำสามวันแล้ว ท่าทีเธออ่อนลงไปมากราวกับคุ้นเคยเขามากขึ้น อย่างน้อย ควรทำกับข้าวกล่องเที่ยงและส่งรอยยิ้มอ่อนหวาน
“เข้าไม่ได้นะครับ”
“ฉันจะเข้าไปหาเจ้านายของแก!”
เจ้าพ่อมาเฟียกำลังเก็บเอกสารผลสินค้าบนท่าเรือส่งออกต่างประเทศล็อตสุดท้าย เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นพร้อมประตูถูกผลักเปิดออกเข้ามาอย่างรุนแรง
“ไอ้ฟรานเซียส! มึงเอาคุณเพียงรักไปไว้ไหน”
“ขอโทษครับนายใหญ่ พอดีผู้ชายคนไหนก็ไม่รู้บอกว่าจะเข้าพบเจ้านายตอนนี้ให้ได้เลยครับ” คาเรนทำสีหน้าเอ่ยขอโทษ
“ไม่เป็นไร ก็แค่คนบ้ามาก่อกวนเท่านั้นเอง”
“หาว่าฉันบ้าเหรอไอ้มาเฟียอันธพาล มึงต่างหากลักพาตัวเมียฉันไป ฉันรู้ว่าเป็นฝีมือของมึง มึงจิตใจเหี้ยจริง พรากลูกพรากเมียไปสามวัน มึงไม่นึกถึงใจของลูกแฟรงค์มากเลยหรือวะ”
คาร์ลอสพ
