“สั่งมาก็ได้ค่ะพี่เมญ่า พี่จะได้ไม่เหนื่อย” เรนิตาแย้งทันที เพราะสมัยนี้อยากกินอะไรก็สามารถสั่งให้พนักงานส่งอาหารมาส่งให้ถึงที่ได้
“ไม่ค่ะ พี่อยากไปซื้ออาหารอิตาเลียนร้านโปรดของน้องเรย์ จำไม่ได้เหรอว่าร้านนั้นไม่ขายแบบดิลิเวอรี” เมญ่าพูดขึ้น เพราะร้านที่เรนิตาชอบไปกินบ่อยๆ เป็นร้านที่มีคนสั่งซื้อเยอะเสียจนไม่ยอมขายออนไลน์ และหากขายออนไลน์ก็มีหวังรอนานอย่างแน่นอน
“โหย ไม่เป็นไรเลยค่ะ วันนี้ทานอะไรง่ายๆ ก็ได้” เรนิตาพูดด้วยความเกรงใจ บวกกับว่าช่วงที่ผ่านมาเธอกินอาหารที่ง่ายๆ จนเคยชินและอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายอีกครั้ง
“ไม่ได้ค่ะ ฉลองที่น้องเรย์กลับมาทั้งทีพี่ก็ต้องจัดเต็มหน่อยสิ ไม่ต้องห่วง พี่ไปไม่นาน” เมญ่าพูดยิ้มๆ อย่างน้อยอาหารพวกนี้ก็น่าจะทำให้เรนิตามีความสุขขึ้นมาได้ไม่มากก็น้อย
“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ” เรนิตาตามใจผู้จัดการสาวเมื่อเห็นว่าเมญ่ามีความตั้งใจจริงแบบนั้น
“พี่ไปก่อนนะ
