“โอ๊ย ปล่อยเรย์นะ เรย์จะได้กับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่” เรนิตาพยายามสะบัดออกจากการเกาะกุมของพายุ แต่ยิ่งดิ้นเท่าไรเขาก็ยิ่งบีบหัวไหล่เธอแรงมากขึ้นเท่านั้น
“ไม่เกี่ยวเหรอ พี่คบกับเรย์มาตั้งกี่ปีเรย์กลับไม่ยอมพี่ แต่กับไอ้ผู้ชายคนนั้นกลับยอมเป็นเมียมันเนี่ยนะ หรือว่าแอบคบกันมาก่อนหน้านี้แล้ว” ยิ่งคิดพายุก็ยิ่งโมโห เรนิตาทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นผู้ชายที่โง่เต็มที
“อย่าคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนตัวเองสิคะ เรย์กับเขารู้จักกันหลังจากที่เราเลิกกัน เรย์ไม่ใช่พวกที่จะทำอะไรลับหลังเหมือนพี่ ส่วนเรื่องที่เรย์จะยอมนอนกับใครอันนี้มันก็เป็นสิทธิ์ของเรย์ พระเจ้าคงสงสารเรย์เลยดลใจให้เรย์ไม่ยอมคนอย่างพี่ง่ายๆ เพราะคนอย่างพี่มันไม่คิดที่จะซื่อสัตย์กับเรย์ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว” เรนิตาพูดด้วยความเจ็บแค้น จริงอยู่ว่าเธออาจจะใจร้ายกับพายุเรื่องอย่างว่า แต่เธอเองก็ไม่อยากฝืนความรู้สึกของตนเองที่ไม่ได้ต้องการเขาใน
