“มีอะไรเหรอคะคุณภาค” เมญ่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าจู่ๆ ภาสกรก็หยุดเดิน พร้อมกับมองไปยังหญิงสาวใส่ชุดนักศึกษากับเด็กชายคนนั้น
“ปล่อยผมนะ” เด็กชายพูดขึ้นด้วยความกลัว
“ไม่ปล่อย เมื่อกี้พี่เห็นนะว่าเราแอบเอาขนมพวกนี้ใส่กระเป๋ากางเกง” หญิงสาวรายนั้นพูดอย่างคาดโทษ พร้อมกับชี้ไปที่กระเป๋ากางเกงของเด็กผู้ชาย
“ผมเปล่า ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เด็กชายมีท่าทีตื่นกลัว พร้อมกับพยายามจะสะบัดแขนให้หลุด
“หยุดดิ้นนะ ยิ่งดิ้น ยิ่งเสียงดังเดี๋ยวตำรวจก็มาจับหรอก ถ้าไม่มีอะไรก็ให้พี่ดู” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะมองรอบๆ และสบตาเข้ากับภาสกรอย่างจัง เธอมองเขานิ่งๆ พร้อมกับหันไปพูดกับเด็กผู้ชายอย่างจริงจังต่อ
“รู้ไหมว่าที่นี่มีกล้องวงจรปิด ทำอะไรมีหลักฐานหมด คืนขนมพวกนี้ซะ พี่จะได้ไม่ฟ้องคนอื่น” หญิงสาวพูดเสียงเบาลง แต่ก็ไม่ได้รอดพ้นหูของภาสกรแต่อย่างใด
“ผม…ผมหิว ผมไม่ได้ตั้งใจจะขโมยนะครับ” เด็กชายพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่า
