“ปล่อยกู! มึงกล้ามากนะที่พูดจาเหี้ยๆ แบบเมื่อกี้ในไร่ของกู” ชายหนุ่มชี้หน้าด่าคนงานด้วยความเหลืออด เมื่อถูกลูกน้องคนสนิทพยายามลากแขนออกห่างจากคู่กรณี
“พ่อเลี้ยงครับ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงอยู่ตรงนี้” คนงานดังกล่าวรีบคลานเข่าเข้ามาขอโทษพ่อเลี้ยงทันที แต่เขากลับถีบมันล้มคว่ำไปกับพื้นอีกครั้งด้วยความโมโห
“มึงไม่ต้องมาขอโทษกู นี่ถ้ากูไม่บังเอิญมาได้ยิน กูก็คงเลี้ยงคนเหี้ยๆ แบบนี้ไว้ในไร่สินะ” ภาสกรพยายามปรับอารมณ์ของตนเอง แต่ยิ่งคิดถึงคำพูดมันที่ลามไปถึงเรนิตา เขาก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม
“พ่อเลี้ยงครับ ผมจะระวังคำพูดมากกว่านี้ครับ” คนงานดังกล่าวพยายามแก้ตัวขณะกระถดออกห่างระยะเท้าหนักๆ ของนายจ้าง ในขณะที่เพื่อนๆ ของมันจากตอนแรกที่เข้ากันได้ดีตอนนี้กลับทิ้งเพื่อนเสียอย่างนั้น
“มึงพูดจาแบบนั้นถึงผู้หญิง คิดว่ากูจะเลี้ยงไว้อีกเหรอ เกิดวันดีคืนดี มึงฉวยโอกาสเข้าห้องไปปล้ำเขา จะให้กูทำยังไง ไป
