“ถ้าไม่โกรธ แล้วเมื่อเช้าหลบหน้าผมทำไม?” ภาสกรไม่ยอมเชื่อ และยังคาดคั้นหญิงสาวต่อไป
“หลบหน้าอะไร ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันรู้สึกไม่สบายก็เลยขอไปพักเท่านั้นเอง”
เรนิตาไม่กล้าแม้แต่จะสบตาชายหนุ่ม ด้วยกลัวว่าเขาจะจับได้ว่าเธอโกหก เพราะคนอย่างพ่อเลี้ยงภาสกรคงไม่โง่โดนใครหลอกง่ายๆ
“ผมควรจะเชื่อใช่ไหม หืม?” พูดพร้อมกับดึงตัวหญิงสาวมาแนบชิดกาย จนเธอตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ
“จะทำอะไรของนะ...คุณน่ะ”
หญิงสาวหลุดปากหถามด้วยความตกใจ ความใกล้ชิดแบบนี้แทบไม่ต่างจากเมื่อคืนเลยสักนิด และเธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าชายหนุ่มอีกเช่นเคย
“ผมขอโทษเรื่องเมื่อคืน ถ้าทำให้คุณตกใจ หรือโกรธ หรือรู้สึกไม่ดี หรือ...”
ภาสกรเลือกที่จะขอโทษในสิ่งที่เขาค้างคาใจมาตลอดทั้งวัน บางอย่างข้างในบอกว่านี่คือวิธีการที่สมควรทำที่สุด ถึงเรนิตาจะบอกว่าไม่ได้โกรธอะไร แต่เขาก็รู้สึกว่าควรจะให้เกียรติเธอมากกว่านี้
“ฉันไม่ได้รู้สึกอะไ
