“เอ่อ...ที่คุณกอดฉันตอนนี้ เพราะ...อยากเอาชนะ และมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบต่างหาก” เรนิตาเอ่ยก่อนกลืนน้ำลายลงคอดังอึก! พยายามเตือนสติตนเองว่าสิ่งที่ภาสกรกำลังทำอยู่มันเป็นเพราะเขาอาจจะรู้สึกโดดเดี่ยว และแค่มีความต้องการเหมือนที่ผู้ชายทั่วไปต้องการจากผู้หญิงก็เท่านั้น
“ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ถ้างั้น ผมขอไม่ห้ามใจตัวเองละกันนะ”
ไม่รอให้หญิงสาวพูดจบ ภาสกรก็ก้มลงไปประทับริมฝีปากกับเธออีกครั้ง
ดวงตาคู่ส่วยเบิกกว้างอย่างตกใจ จากจุมพิตหนักหน่วง ริมฝีปากร้อนไล่ขบเม้มริมฝีปากนุ่มทั้งล่างและบน นี่ไม่ใช่ฉากตบจูบแบบในละคร มันสร้างความรู้สึกแปลกๆ เหมือนถูกเหวี่ยงไปให้ลอยค้างอยู่กลางอากาศ
“อย่าค่ะ”
เรนิตาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ปล่อยให้พ่อเลี้ยงหนุ่มได้เชยชมริมฝีปากอวบอิ่มของตนอีกครั้ง แต่คราวนี้ จูบของเขามันเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจและความปรารถนา เริ่มรุกรานเข้าไปเกี่ยวกวัดลิ้นเล็กอย่างหิวกระหาย
