ตอนที่ 3 ถ้าคุณไฟตกลง หวานก็จะยอม💋
1243 คำ
“เลิกหาเรื่องได้หรือยัง ถ้าแกล้งกันพอแล้ว ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ ฉันจะไปทำงาน” ทันทีที่การ์ดเดินออกไปพ้นห้อง หวานเองก็พยายามจะผละตัวออกแต่กลับโดนเขาโอบตัวไว้แน่นขึ้น
“ฉันไม่ได้แกล้ง ที่บอกว่าจะเลี้ยงเธอ ฉันพูดจริงๆ”
“คุณไฟ” เจ้หวานที่ได้ยินประโยคที่ไฟพูดขึ้นมาด้วยท่าทีจริงจังถึงหยุดผละตัวหนี เอ่ยเรียกผู้เป็นนายขึ้นด้วยท่าทีจริงจังกลับไป
“หืม?”
“ฉันไม่อยากได้ผู้ชายที่ใครก็เคยได้ ใครก็เคยนอนด้วย เด็กเลี้ยงของคุณแต่ละคนน่ารำคาญ ฉันไม่ใช่คนที่อดทนเก่งขนาดนั้น ถ้าเกิดมาสร้างความวุ่นวายให้ฉัน คุณก็น่าจะรู้ ฉันคงไม่ได้มานั่งพูดดีด้วย ฉันจะต่อยให้ตายตรงนั้น”
“อ่า”
“คุณไฟ” ประโยคร่ายยาวที่เธอพูดไป คุณไฟกลับไม่สนใจ สายตาคมเอาแต่มองมาที่อกอวบของเธอ มือลูบไปที่ขาอ่อนขาวเนียน ค่อย ๆ เลื่อนสอดมือเข้าไปภายใต้กระโปรง
“แล้วทำไมถึงใส่แหวกขนาดนี้?” เพราะแค่อุ้มขึ้นนั่ง กระโปรงเดรสที่แหวกข้างขึ้นถึงเอว เห็นถึงขาอ่อนก็ยิ่งเปิดมากขึ้นจนมองเห็นแพนตี้สีดำขับผิวด้านใน
“ฉันก็ใส่แบบนี้อยู่แล้ว”
“ใส่โป๊ขนาดนี้?”
“แล้วคุณจะมาอะไรกับการแต่งตัวของฉัน”
“เธอเองก็รู้ว่าแขกของผับแต่ละคนมาเพื่อหวังอะไร แล้วเธอดันมาแต่งตัวล่อเสือขนาดนี้”
“เสือที่ว่า..มันแขกหรือคุณ” เพราะสายตาคมมองอกเธอไม่ละสายตา..คำพูดเตือนที่ว่า เห็นทีเธอต้องระวังคุณไฟมากกว่าแขกด้านล่างซะอีก “แขกฉันควบคุมได้ บอดี้การ์ดมือดีเดินตามฉันเป็นสิบ ๆ คน ไม่มีแขกคนไหนเข้าถึงตัวฉันได้หรอก แต่คุณ..”
“หืม?”
“ฉันควบคุมไม่ได้”
“หึ” คำพูดของหวานทำร่างสูงที่กอดตัวเองอยู่ยกยิ้ม…
“บอดี้การ์ดมือดีแค่ไหนก็ช่วยไม่ได้ ต่อให้ตอนนี้ฉันร้องเรียกใครขึ้นมา แค่เขาเห็นว่าเป็นคุณไฟ เขาก็คงพากันหนีลงไปหมด”
ก็ถูกแล้ว ก็เขาเป็นนายใหญ่..แล้วในที่ของเขา ใครมันจะกล้า
“แล้วต้องเป็นใครกันถึงจะควบคุมคุณไฟได้” เจ้หวานคนเก่งเอ่ยถามพลางถือวิสาสะยกมือขึ้นจับไปที่กรอบหน้าคม ลูบนิ้วหัวแม่มือไปกับแก้มสาก “ผู้จัดการอย่างฉันควบคุมไม่ได้ การ์ดมือดีก็ไม่ได้ ต่อให้เป็นคุณเพลิง คุณก็คงจะไม่ยอมฟัง”
“ก็น่าจะมีอยู่คนนึงที่แค่เอ่ยปาก ฉันคงสิโรราบให้”
“ใครคะ”
“ภรรยา”
“…”
“คนที่ฉันจะยกขึ้นเหนือหัว คนที่ฉันจะยอมทิ้งทุกอย่างในมือได้ทันทีที่สั่ง ไม่ว่าจะทรัพย์สินมากมาย อำนาจที่มีหรือเด็กที่เลี้ยงไว้”
“…” คนสวยเงียบไป มือเล็กที่ลูบกรอบหน้าคมอยู่ผละออก เลื่อนมือกลับไปวางค้ำโต๊ะพยุงตัวเองไว้เหมือนอย่างเดิม
“และที่ผ่านมาฉันยังไม่เห็นใครที่ทำให้ฉันสิโรราบได้ จนตอนนี้..”
“?” เพราะคุณไฟพูดในขณะที่ละสายตาจากอกอวบมาสบสายตาคู่สวย
หมายถึงเธออย่างงั้นเหรอ ?
“ฉันว่าเธอทำมันได้นะหวาน”
“…”
ผู้หญิงที่วางตัวให้เข้าถึงยาก ผู้หญิงที่รู้จักพูดต่อกลอน เอาชนะเขาได้ในทุก ๆ ประโยค ผู้หญิงแบบนี้ไม่ใช่เหรอที่มันจะสยบเสือผู้หญิงแบบเขาได้แบบอยู่หมัด
“เธออยากได้อะไร ให้ฉันทำยังไงถึงจะยอมมาเป็นเด็กฉัน” ใบหน้าคมที่เอ่ยถามพร้อมสายตาที่แสดงความหิวกระหายออกมาอย่างชัดเจน
“ฉันไม่อยากนอนกับผู้ชายสาธารณะ” เธอเลือกจะพูดออกไปตรง ๆ และโชคดีที่เสือที่กำลังหิวโหยดันไม่โวยวายอะไร เลือกจะฟังสิ่งที่เธอพูดด้วยความตั้งใจ “ถ้าคุณอยากให้ฉันไปอยู่ในสถานะเด็กเลี้ยง คุณก็เลิกเลี้ยงเด็กคนอื่น นอนกับฉันคนเดียว” น้ำหวานพูดพลางจับมือหนาของคนพี่ขึ้นมาวางไว้ทาบทับอกอวบ..ช้อนสายตาขึ้นสบตาคม และพูดขึ้นมาเบาๆ “ทำได้หรือเปล่า?”
“ฉันบอกไปแล้วว่าเด็กคนเมื่อกี้ คนสุดท้าย”
“แต่ทุกครั้งคุณก็หาเด็กใหม่มาเลี้ยงเพิ่ม”
“ไม่มี”
“คะ?”
“ครั้งนี้ไม่” บทสนทนาที่ตอบกันแบบทันควัน..สายตาสองคู่มองประสานกันไม่ละไปไหน “ก็ถ้าเธอตกลง เธอจะเป็นเด็กเลี้ยงคนเดียวที่ฉันจะเลี้ยงไว้”
“คุณไฟแน่ใจเหรอคะ”
“อืม” ใบหน้าคมโน้มเข้าหาซอกคอขาว..สูดดมกลิ่นกายหอมประจำตัวของคนน้อง
Rrrrrr!
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เครื่องหรูที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานดังขึ้น เรียกความสนใจให้ทั้งเขาและหวานหันไปมอง..
‘สายเรียกเข้าจาก เคธี่’
ข้อความที่ปรากฎบนหน้าจอทำร่างสวยยกยิ้ม..ก่อนจะถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ของผู้เป็นนายมากดรับสายให้เปิดสปีกเกอร์โฟนให้เจ้าตัวได้ยินไปพร้อมกัน
‘คุณไฟคะ..คืนนี้ว่างหรือเปล่า เคธี่มีของเล่นมาใหม่ อยากชวนคุณมาเล่นด้วยกัน’ ประโยคจากปลายสายทำคนสวยช้อนตามองร่างสูง เลิ่กคิ้วขึ้นเชิงตั้งคำถาม..
ก่อนจะพูดขึ้นมาเบา ๆ
“ตอบน้องเคธี่สิคะ”
“ฉันเลิกยุ่งไปนานแล้ว” ปกติทุกครั้งที่เด็ก ๆ โทรมาวุ่นวาย โทรมาขอเงิน เขาเองไม่เคยกดรับแต่ครั้งนี้กลับมีเด็กดื้อรับสายแบบไม่ขออนุญาตเขาสักนิด
‘เมื่อกี้เสียงใคร คุณไฟอยู่กับใครคะ’ เสียงจากปลายสายดังขึ้นมาซ้ำ ‘ไหนตอนบอกเลิกเคธี่ บอกเบื่อการเลี้ยงเด็ก นี่คุณไฟยังเลี้ยงเด็กอีกเหรอ’
‘เคธี่ไม่ยอมนะ เคธี่จะไปหาคุณ คุณไฟอยู่ที่ผับใช่ไหม’
“จะมาก็มา ฉันจะได้สั่งให้การ์ดจัดการ จะได้เลิกทำตัวน่ารำคาญสักที” คุณไฟเอ่ยตอบกลับปลายสายเพียงแค่นั้นก็กดวางสายไปทั้งที่โทรศัพท์ยังอยู่ในมือเธอ
“ฉันบอกแล้วไง คุณควบคุมเด็กพวกนี้ไม่เคยได้” เจ้หวานพูดขณะที่สายตามองไปที่หน้าจอโทรศัพท์
ประวัติการโทรที่โชว์บนหน้าจอทันทีที่กดวางสาย แสดงให้เห็นว่าเด็กหลายคนที่คุณไฟเคลียร์ทิ้งไปแม้นานนับเดือน ยังพากันโทรเข้ามา โทรเข้ามาซ้ำ ๆ แทบทุกวันทั้งที่คุณไฟไม่ได้กดรับ
ทั้งยังมีข้อความบางข้อความที่ยังแจ้งเตือนค้างไว้ ไม่ว่าจะขอเงิน หรือขอมานอนด้วย
ถ้าคุณไฟเด็ดขาดกว่านี้ แบบคุณไฟ นายใหญ่ที่เด็กๆ ในผับและคาสิโนพากันเกรงกลัว มีเหรอว่าเด็กพวกนี้จะกล้าทำตัวน่ารำคาญ
“ถ้าอยากได้ฉันไปเป็นเด็กขนาดนั้นก็ช่วยทำให้เห็นหน่อยสิคะว่าคุณไฟควบคุมเด็กพวกนี้ได้ เพราะถ้ายังเป็นผู้ชายสาธารณะอยู่แบบนี้ คนแบบฉันคงไม่อ้าขาให้ซ้ำสองแน่” หวานพูดพร้อมยกยิ้มให้ ก่อนจะผลักตัวเขาออกแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
- ผู้เขียน
