แต่พอเข้ามากลับเห็นไอ้สัสขี้เก๊กคนเดิมยืนคุยกับมันที่นั่งตรงเก้าอี้เลยตะคอกถามไอ้สัสนี่!เสียงดัง
"คือฉันเรียกมาเองแค่อยากจะขอบคุณที่ช่วยพาไปหยิบอาหาร" ดูท่าทางเด็กหลงจะอาการบ้ากำเริบเลยไม่อยากให้มีปัญหากัน
"ออกไปดิ!" ผมสาดเสียงไม่พอใจใส่มันที่กล้าขึ้นมาชั้นสองโดยไม่ขอผมก่อน
"งั้นไปก่อนนะพี่" บีเอ็มหันกลับมามองขอพรพูดร่ำลาก่อนจะเดินออกไป
ตึกๆๆ~หลงเดินตรงดิ่งมาที่ขอพร
"ที่นี่บ้านกูอย่าแรดให้มาก"ผมพูดแล้วจ้องมองมันเขม็ง แต่ดูไม่ออกว่าตอนนี้มันรู้สึกอะไร เพราะชุดที่มันสวมใส่มิดชิดเห็นแค่ลูกกะตา
-ด้านล่าง- {00.10น.}
"เสร็จสักที"ผมก้มเงยเก็บของเมื่อเพื่อนกลับ ต้องจัดบ้านให้สะอาดเดี๋ยวถ้าแม่กลับมาโดนบ่น วันนี้ผมดื่มไปนิดเดียวเพราะปวดหลัง อดกระเเทกสาวด้วย
ตึก ตึกๆ~หลงเดินขึ้นบันไดเพื่อจะกลับห้อง แต่ชะงักมองห้องขอพรก่อน
"แรดนัก! อีพร" ผมจ้องที่ประตูห้องของมันมีสติ๊กเกอร์ปัญญาอ่อนติดไว้ด้วย
