ผู้หญิงโง่ๆคนหนึ่ง
1301 คำ
@บันใดหนีไฟในโรงพยาบาล
".....ผวั้ะ !!!! 👊👊
"ไอ้เชี้ยเอ่ย !!
อาทิตย์ชกเข้าไปแรงๆที่ใบหน้าหล่อของฉลาม คนที่ถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัวถึงกับล้มลงไปกองอยู่กับพื้น สีหน้าที่ดูนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึกอื่นใดออกมานอกจากความโกรธ ทำเอาอีกคนถึงกับหัวเราะเย้ยขึ้นมา
"ซี๊ดด... หึ..!
"แค่นี้ถึงกับไม่พอใจเลยเหรอวะ
ฉลามดันตัวเองให้ลุกขึ้น นิ้วหัวแม่มือตวัดไปเช็ดเลือดที่อยู่มุมปากของตัวเอง
"มึงทำอะไรของมึงวะ...ถ้ามึงไม่ชอบเจ้าเอย ไม่รู้สึกอะไร แล้วมึงมายุ่งกับน้องกูทำไม..!!
"มึงไม่รู้จริงๆหรือแค่แกล้งถามกันแน่วะไอ้อาทิตย์....!
"นี่มึงจะเอาคืนกูให้ได้เลยใช่ไหม..? มึงไม่สงสารเจ้าบ้างเหรอ เจ้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะเว้ย...
"แพรก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน มึงยังทิ้งเขาได้ลง...
"กูเคยบอกมึงไปแล้ว ว่ากูกับแพรไม่ได้เป็นอะไรกัน....
"ผั้วะ !!! : ฉลามชกสวนเข้าไปที่ใบหน้าหล่อของอาทิตย์
"ไอ้เชี้ยเอ่ย !!! คนอย่างมึงไม่เคยยอมรับจริงๆสินะ...ที่แพรต้องตัดสินใจแบบนั้น ก็เพราะมึง มึงมันตัวต้นเหตุ
"มึงก็เลยเอาทุกอย่างมาลงกับเจ้างั้นเหรอ ตั้งใจทำให้เจ้าคิดสั้นทำร้ายตัวเองใช่ไหม.!
"เออ..!... กูตั้งใจ แล้วมึงรู้สึกยังไง เมื่อเห็นว่าน้องสาวสุดที่รักจะเป็นจะตายเพราะความรัก...น้องมึงเสียใจมากแค่ไหน แพรก็รู้สึกแบบเดียวกัน...
"ไอ้ฉลาม...มึงกำลังโดนหลอก...แพรโกหก...
"หลอกงั้นเหรอ คนที่โกหกเป็นมึงมากกว่า ไอ้อาทิตย์...
"กูพูดอะไรไป มึงก็คงจะไม่เชื่อสินะ...
"งั้นกูถามมึงหน่อยเห่อะ...ถ้ามึงตั้งใจทำให้เจ้าคิดสั้นแบบนั้น แล้วมึงไปช่วยเจ้าทำไม
"..........
"ตอบดิวะ เงียบทำไม หรือว่าความจริงแล้วมึงเองรู้สึกดีกับเจ้า...แต่ไม่ยอมรับหัวใจตัวเองกันแน่
"......หึ.....ถ้าเจ้าเอยตายไป แล้วกูจะใช้ใครเป็นเครื่องมือแก้แค้นมึงล่ะ..เลี้ยงไว้ดูเล่นไม่ดีกว่าเหรอ...
"ไอ้ฉลาม !
"ทำไม !
"กูขอล่ะ...มึงหยุดสักที แค่มึงพลักใส เจ้าก็เสียใจมากพอแล้ว
"กูจำเป็นต้องแคร์น้องมึงด้วยเหรอ ?
"แต่เจ้ารักมึงมาก...
"ดี...ยิ่งรักมากเท่าไหร่ยิ่งดี น้องมึงก็เหมือนของเล่นของกู กูจะทิ้งขว้างตอนไหนก็ได้ เหมือนกับที่มึงทิ้งแพร...
"มึงจะคิดยังไงก็เชิญเลย กูขี้เกียจอธิบายกับมึงแล้ว....กูหวังว่าสักวันมึงจะไม่ได้หอนเหมือนหมาข้างถนน อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน...
อาทิตย์เปิดประตูเดินออกไปก่อนจะมุ่งหน้ากลับคอนโดเพราะต้องเคลียรงานที่ค้างเอาไว้ ป่านนี้เจ้าเอยคงนอนหลับสนิทไปแล้ว เหนื่อยกับไอ้เพื่อนตัวดี ที่แค้นฝังหุ่น คิดว่าเขาเป็นคนทำให้แพรวาตัดสินใจคิดสั้น ถึงขนาดจะฆ่าตัวตาย อธิบายเท่าไหร่ก็ไม่เคยฟัง เชื่อแต่คำพูดผู้หญิงลวงโลกคนนั้น
@ห้องพักผู้ป่วย
ฉลามเดินกลับเข้ามายังห้องพักผู้ป่วย ก่อนจะนั่งลงข้างๆเตียงผู้ป่วย แล้วจับมือเจ้าเอยเอาไว้หลวมๆ
"เจ้า...
"เจ้าเอย ตื่นก่อน..
".........?....
"..ฉลาม... : เจ้าเอยลืมตาตื่นขึ้น แล้วมองไปยังคนตรงหน้าด้วยสายตานิ่งเรียบ ที่จริงเธอนอนไม่หลับตั้งแต่ได้ยินเขากับอาทิตย์คุยกันแล้ว พยายามนึกคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา ตั้งแต่เจอเขาครั้งแรกจนถึงปัจจุบัน และก็พึ่งจะเข้าใจถึงเหตุผลที่เขาพยายามเข้าหาเธอในตอนแรก...ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด ความหน่วงลึกอยู่ในหัวใจ แต่ไม่สามารถบอกกับใครได้ เจ้าเอยนอนร้องไห้ให้กับความโง่ของตัวเอง ก่อนจะแกล้งหลับตาลงตอนที่รู้สึกว่ามีคนเดินเข้ามาภายในห้อง..
"ทำไมมองฉันแบบนั้น.... : ฉลามยิ้มอ่อนให้เจ้าเอย เมื่อเห็นสายตานิ่งเรียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เขามั่นใจเหลือเกินว่าเจ้าเอยรักเขามาก และจะไม่ยอมไปจากเขาง่ายๆ ในตอนแรกเขาตั้งใจดึงจีน่าเข้ามาเพื่อกระทืบซ้ำหัวใจเจ้าเอย และคิดว่าจะปล่อยเธอไปในวันที่เธอเจ็บปวดปางตาย แต่ตอนนี้เขาคิดใหม่ เมื่อเห็นว่าอาทิตย์ห่วงใยน้องสาวคนนี้มาก มากจนเหมือนจะเป็นจุดอ่อนของคนที่เขามีความแค้นฝังใจ การทำให้เจ้าเอยเจ็บปวดก็เหมือนกับการเอามีดกรีดลงบนหัวใจของอาทิตย์ เฉือดเฉือนไปทีละนิด ให้ความหวังไปทีละหน่อย สุดท้ายก็ปล่อยทิ้งขว้างไปอย่างไม่ใยดี เหมือนผู้หญิงข้างถนนที่ไม่มีใครต้องการ
"เปล่าค่ะ..เจ้าแค่ไม่คิดว่าฉลามจะมา
เจ้าเอยพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ทั้งที่ในใจมันอยากจะร้องไห้...เมื่อเห็นหน้าเขาก็พรางทำให้นึกถึงคำพูดร้ายๆเหล่านั้นขึ้นมา..
"แล้วไม่ดีใจเหรอ..ที่ฉันมาหา
"ฉลามมีอะไรด่วนหรือเปล่าคะ ถึงมาหาเจ้าดึกขนาดนี้.... : เจ้าเอยเลี่ยงที่จะตอบคำถาม ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะดีใจกับสิ่งที่เขาพูดและการกระทำที่แสดงออกมาให้เห็น แต่ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านั้นมันไม่สามารถเกิดขึ้นได้ เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังหลอกลวงใช้เธอเป็นเครื่องมือ...
"หรืออยากให้เจ้าขนของออกจากคอนโดตอนนี้...
"ไม่ใช่แบบนั้น ฉันเปลี่ยนใจแล้ว คอนโดนั้น ฉันจะยกให้เธอ ถือเป็นสิ่งตอบแทนที่เธออยู่กับฉันมานานหลายปี
"............. เจ้าเอยเงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆกลับไป
"ออกจากโรงพยาบาลเราไปเที่ยวด้วยกันไหม...
"ฉลามหมายถึงเราสองคนเหรอคะ ???
"ใช่..ฉันกับเธอ...เราแค่สองคน ไปหาที่เงียบๆ สงบๆ พักผ่อนกันสัก 6-7 วัน สัปดาห์หน้าปิดเทอมพอดี..เราไปตอนนั้นเลยดีไหม
"แล้วแฟนของฉลามเขาจะไม่สงสัยอะไรเหรอคะ....
"จีน่าเขาไม่สงสัยอะไรหรอก ฉันไม่พูดเธอไม่พูดก็ไม่มีใครรู้....มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดไม่ใช่เหรอ : ฉลามตั้งใจพูดย้ำถึงชื่อของจีน่า ยิ่งเห็นใบหน้าเศร้าของเจ้าเอย เขายิ่งพึงพอใจ
"ค่ะ... : เจ้าเอยพยักหน้ารับ ทั้งที่ในใจมันมีแต่ความเจ็บปวด เขายอมรับขนาดนนี้แล้ว..ว่าผู้หญิงที่เขาควงมาเมื่อช่วงกลางวันเป็นแฟนตัวจริงของเขา แถมยังคงปิดบังสถานะของเธอเอาไว้เหมือนเดิม คนอย่างเธอคงไม่มีวันที่จะเป็นตัวจริงได้เลยสินะ เป็นเพียงแค่ของเล่น แค่เครื่องมือเอาไว้ใช้ในการแก้แค้นของเขาก็เท่านั้น
ถึงจะรู้ความจริงทุกอย่าง แต่เจ้าเอยก็ยังอยากจะใช้ชีวิตอยู่เคียงข้างเขา ถึงจะเจ็บแต่ใจมันก็อยากจะรู้ อยากจะดูการแสดงเสแสร้งแกล้งทำของเขา ลองวัดกันดูสักตั้ง จะเจ็บให้มันสุด ช่วงเวลา 6-7 วันที่เขาบอก อาจจะมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมาย จะทุกข์หรือสุขไม่อาจรับรู้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆก็ยังอยากที่จะใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเขา การรักใครสักคนมานาน หากจะตัดใจจากเขาภายในไม่กี่วันนั้นคงจะยาก แต่หากจะตัดก็คงต้องลองให้ใจเจ็บ เจ็บจนสุด แล้วหยุดที่คำว่าพอ และนี่คงจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่คนโง่ๆแบบเธอจะยอมทำ
- ผู้เขียน
