‘หึหึ ในที่สุดท่านก็มีจุดอ่อนจนได้' ใครคนหนึ่งคิดในใจ เขาคือผู้ที่ลงมือกับคนบนเรือ ไม่คิดเลยว่าไป่จิ้งโหวจะปล่อยผ่านไม่สืบเอาความเพียงเพราะสตรีนางเดียว
ด้านไป่จิ้งเขาออกคำสั่งให้คนของตนแยกย้ายกันเป็นกลุ่ม มีคนสนิทนำทางเป็นหัวหน้าออกค้นหา ลัดเลาะไปตามเชิงเขาซึ่งมันน่าสงสัยที่สุด
“น่าจะเป็นเส้นทางนี้นะขอรับ” มู่หยางเอ่ยกับผู้เป็นนาย เพราะบนทางม้ายังมีรอยรถลากให้เห็นประปราย มันมีรอยลบราวกับว่าไม่ต้องการให้ใครพบเจอ
คนมากกว่าสามสิบเดินตามทางที่ลัดเลาะจนมาถึงน้ำตก ก็พาให้ฉงนเมื่อไม่มีเส้นทางให้ไปกันต่อแล้ว หากมีร่องรอยขึ้นไปบนเขาก็ยังน่าสงสัย ทว่านี่กลับไม่มีเลย
“น่าแปลกนะขอรับ รอยรถลากมันมาทางนี้แท้ๆ แต่เหตุใดจึงหายไปไม่เหลือ” จ้าวเจี้ยเอ่ยกับผู้เป็นนาย
“เช่นนั้นเราก็พักเหนื่อยกันที่นี่ก่อน หวังว่าฝั่งของมู่หยางและจางฟู่จะได้เรื่องนะ” ไป่จิ้งเอ่ยก่อนจะเดินไปนั่งมองน้ำตก ทว่าจู่ๆ เขาก็รู้สึ
