ไป่จิ้งเดินตามฮูหยินตนลงมาด้านล่างเงียบๆ เพราะนางบอกไม่ให้เขาพูดหรืออธิบายในยามนี้ เพราะขบวนเสด็จของฮ่องเต้องค์ใหม่กำลังมา ทุกอย่างจำต้องเก็บไว้คุยกันหลังจากเรื่องนี้จบ ทว่าพอนึกมาถึงตรงนี้เขาก็เกรงว่าจะไม่มีโอกาส หากทำการไม่สำเร็จแล้วต้องตายไปทั้งที่ยังไม่ได้เอ่ยบอกตความจริงให้นางเข้าใจ
“มากับพี่” มือเรียวรั้งแขนเล็กเดินแยกออกมายังด้านหลังของหอน้ำชา ซึ่งมีคนของเขากำลังเตรียมอาวุธกันอยู่ ทุกคนต่างก็หันมามองเป็นตาเดียว
“เอ่อ นายท่านมีห้องว่างอยู่ทางนั้นขอรับ” คนในหน่วยผู้ทำหน้าที่เสี่ยวเอ้อรีบชี้แนะ ไป่จิ้งยกยิ้ม ก่อนจะพาคนตัวเล็กตรงไปยังที่หมาย
“ขบวนมาแล้ว ไยท่านจึงพาข้ามาที่นี่” ถามเขาเมื่อประตูปิดลง นางเองก็อยากรู้ว่าไป่จิ้งโหวต้องการสิ่งใดในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้
“อันที่จริงแล้วอนุเหล่านั้นไม่ใช่อนุพี่ พวกนางเป็นสตรีของหย่งหาน เพราะสกุลลู่เข้มงวดเรื่องรับอนุ หากพวกนางไม่ได้มาจา
