"กะ..กินยังไงเหรอมีน" ลมถามคนด้านข้าง คงไม่ได้หมายถึงให้เขาหยิบขึ้นมากินเปล่าๆหรอกใช่ไหม
มีนาก็หยิบข้าวในกระติบมาปั้นแล้วยื่นให้เขาไป "เอาข้าวเหนียวลงไปกินกับน้ำตกหมูแล้วกัดพริกอ่อนตาม แบบนี้มันจะไม่เผ็ดค่ะคุณลม" สารภาพตามตรงว่าแอบห่วงเขาอยู่ แต่พริกอ่อนคงจะไม่ได้เผ็ดมากขนาดนั้นเพราะคนอื่นๆก็กินกัน
แต่คนที่มันไม่รู้ลมหยิบพริกทุกเม็ดยัดเข้าปากทีเดียวจนหมดถ้วย หลังจากกินหมูน้ำตกพร้อมข้าวตามที่มีนาบอกแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ฝืดคอหน่อยจึงตามด้วยซดน้ำต้มแซ่บร้อนๆเพื่อให้คล่องคอ ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆปล่อยช้อนลงในจานของตัวเองเมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติอะไรบางอย่างในช่องปากของตัวเอง แต่ก็ยังฝืนทนเคี้ยวจนหมดแล้วกลืนลงท้อง
ความรู้สึกเห่อร้อนตามขอบปากตามใบหน้าเริ่มลามขึ้นมา ลมร้อนในโพรงปากแถมเหงื่อยังเริ่มซึม หูอื้อตาลายไปหมดทำไมมันเป็นแบบนี้ ลมมองใบหน้าผู้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทันที ก็เห็นว่าพ่อของมีนาแสยะยิ้ม
