ตอนที่ 9 จำนวน
792 คำ
" ท่านจะเอาเหล็กพวกนี้มาประกอบกันใช่ไหมครับ? "
สมแล้วที่เป็นมืออาชีพ เพียงดูก็รู็ได้ว่าเราจะเอาอุปกรณ์ทั้งหมดมาประกอบกัน เพื่อทำปืนขึ้นมา
" ถูกต้อง "
ผมพยักหน้าเล็กน้อยขณะพูดออกไป
" อืม.... ข้าคิดว่า ข้าสามารถทำมันได้อยู่หรอก แต่ว่ามันก็คงทำได้ช้ามาก กว่าจะได้ของแต่ละชิ้น เพราะจากแบบที่ท่านให้มางานพวกนี้มันต้องเป็นละเอียด ไม่งั้นก็คงประกอบพวกมันเข้าด้วยกันไม่ได้ "
เรื่องนี้เราก็คิดเอาไว้แล้วเหมือนกัน
ต่อให้เร่งแค่ไหนงานพวกนี้มันก็เป็นงานละเอียดมาก การจะทำมันขึ้นมาแต่ละชิ้นสำหรับอุปกรณ์โลกยุคกลางแบบนี้ต้องใช้เวลาแน่นอน
" 3 เดือน! ภายใน 3 เดือนเจ้าคิดว่าสามารถทำมันขึ้นมาแบบเอามาประกอบกันแล้วได้กี่อัน "
ผมชูนิ้วขึ้นไป 3 นิ้ว แล้วพูดออกไป
" ข้าคิดว่าคงประมาณ 100 ชิ้น ครับ "
น้ำเสียงที่มาร์คพูดออกมาแค่ฟังก็รู้ว่าเขาไม่มั่นใจเท่าไหร่ แต่จำนวนขนาดนี้มันก็ต่ำกว่าที่เราคาดเอาไว้อยู่ดี
" ข้าต้องการประมาณ 200 ชิ้น ก่อนที่เดือนปีศาจจะมาถึง เพื่อเอาพวกมันมาป้องกันเมืองแห่งนี้ "
หลังจากที่ผมพูดจบ มาร์คก็ทำสีหน้าตกใจออกมา ในหัวของหมอนี่คงอยากถามผมว่า [ ท่านจะให้ทหารปกป้องเมืองนี้เหรอ ] ประมาณนี้ เพราะปกติขุนนางจะทิ้งคนเอาไว้ และพาพวกทหาร หรือคนรับใช้ของตนเขาไปหลบที่ป้อม หรือเมืองใหญ่ ไม่มีใครคิดจะปกป้องเมืองที่มันเล็กๆ แบบนี้กันหรอก
มาร์คที่มองหน้าผมสักพัก ก็กับก้มลงไปมองแบบปืนอีกครั้ง ด้วยใบหน้าเคร่งเครียดเหมือนเดิม
จากนั้น
" ข้าคิดว่า 150 อัน ข้าสามารถทำเต็มที่ได้เท่านี้จริงๆ "
มาร์คพูดออกมาพร้อมกับเอามือลูปคางของตัวเองไปด้วย
นี่คงเต็มที่แล้วสินะ! แต่ก็เอาเถอะ ยังไงก็ได้เพิ่มขึ้นมาตั้ง 50 อัน การมีปืนเท่านี้ถ้าไม่เจอมอนเตอร์ที่มันดุร้าย หรือพวกกลายพันธ์ก็คงรับมือได้ไม่ยากนัก
" ถ้ามันเต็มที่แล้วก็เอาเท่านี้ก็ได้ "
" ครับท่าน ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวก่อน "
" อื้ม! "
เท่านี้ก้เรีบร้อยไปแล้ว 1 เรื่อง ต่อไปก็น่าจะเป็นกระสุนปืน ซึ่งโลกนี้ไม่น่าจะมีดินปืนแน่ เพราะงั้นเราก็คงต้องสร้างมันเอง
เฮ้อ~
ไม่คิดเลยว่าการสร้างปืน และกว่าเอามามาใช้งานได้จะยุ่งยากขนาดนี้ พอมาเจอแบบนี้นับถือคนที่คิดค้นมันขึ้นมาได้เลยจริงๆ
#########
หลังจากที่มาร์คกลับไปได้ไม่นานนักเมคัสก็เดินเข้ามาหาผม
แล้ว
" ท่านไมล์ตอนนี้พวกทหารที่เรารับสมัครมา รอท่านอยู่ที่ด้านหน้าคฤหาสน์แล้วครับ "
เมคัสก็พูดออกมาถึงพวกทหารชุดแรกที่ผมให้รับสมัครในเมืองไป มากันจนได้สินะ ได้เวลาเริ่มงานต่อไปแล้ว
" ได้จำนวนตามที่บอกไปไหม? "
" ครับ! ทั้งหมดได้ 300 คน ตามที่ท่านได้สั่งไว้ "
" ดีมาก! "
ผมตอบแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่กำลังอยู่ และเมื่อกำลังจะเดินออกจากห้อง ก็คิดอะไรขึ้นมาได้
จริงสิ!
" เมคัสเจ้าเอาแบบเสื้อผ้าไปให้ร้านเสื้อผ้าตัดชุดให้ข้าด้วย แบบชุดวางอยู่บนโต๊ะ "
ผมพูดโดยชี้นิ้วไปยังม้วนกระดาษ 1 ม้วนที่วางเอาไว้บนโต๊ะทำงานที่ผมเดินออกมาเมื่อคู่ ส่วนเมคัสก็เดินไปหยิบมันทันที
แล้วก็ถามกลับมา
" ท่านต้องการกี่ชุดครับ? "
" 2,000 "
" ห่ะ!!! "
เมคัสอ้าปากค้างหลังจากที่ผมบอกจำนวนออกไป
จะตกใจทำไม ที่ให้ไปตัดมันก็เป็นชุดพวกทหารทั้งนั้น ถึงตอนนี้จะมีเพียง 300 คน แต่ในอนาคตมันต้องมีเพิ่มอย่างแน่นอน ก็เลยสั่งทำเพื่อเอาไว้ จะได้ไม่ต้องสั่งหลายรอบ มันน่าตกใจตรงไหนแค่ 2,000 ชุด
" ท่านจะเอา 2,000 ชุด จริงเหรอ "
" ใช่! "
คิดว่าฉันล้อเล่นหรือไง
" แต่ว่าจำนวนขนาดนั้น... "
" ให้ทำก็ทำไปเถอะ ยังไงอนาคตมันก็ต้องใช้อยู่แล้ว "
' อนาคต??? ท่านไมล์พูดเรื่องอะไรอยู่ นี่คิดจะสร้างกองทัพถึง 2,000 คน เลยเหรอ แบบนั้นยังไงก็ไม่ไหว ทั้งเงินเดือนทหาร ทั้งค่ากินอยู่ นี่เขากำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ' เมคัสคิดในใจด้วยความสงสัย
- ผู้เขียน
