เที่ยงคืนของคืนเดียวกันนั้นบนชั้น 2 ของผับหรูยังมีสายลมนั่งกระดกดื่มน้ำสีอำพันโดยมีพี่ๆที่นั่งอยู่เป็นเพื่อน ทั้งคืนมาเฟียไม่พูดอะไรกับใครเลยแม้ปากจะไม่พูดแต่ใจกลับคิดรู้สึกผิดเป็นอย่างมากกับเหตุการณ์ในคืนนั้น
“ ไอ้ลม มีอะไรมึงก็พูดมาสิวะ มึงจะมานั่งดื่มๆๆดื่มแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย……เป็นอะไรมึงพูดปากมึงก็มี” เมฆเอ่ยขึ้น ทั้งคืนมันเอาแต่นั่งดื่มไม่พูดไม่จาพวกเขาก็นั่งรอฟังจนเหนื่อย
“ มึงไม่สบายใจอะไรลม ? “ พายุเอ่ยถามน้องชายออกไป กระบอกตาคมจ้องมองไปยังในตาสีเทาของน้องชายนิ่ง สายลมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนอีกอย่างมาเฟียหนุ่มเป็นคนที่นิ่งมากๆจนเดาใจยากหากสายลมไม่พูดออกมาก็จะไม่มีใครรู้ความคิดของเขาเลย
“ คืนนั้นเป็นวันเกิดปิ่น ” ปากหนาเอ่ยบอกพี่ๆออกไป กระบอกตาคมฉายแววความรู้สึกผิดออกมาทันทีเมื่อพูดไปถึงเรื่องคืนนั้น
“ มึงอย่าบอกนะว่าคืนที่เกิดเรื่อง… ” เมฆเอ่ยขึ้นทุกคนดูตกใจกันอยู่ไม่น้อย
“ คืนท
