ร่างบางเดินแยกออกไปจากสายลมและเมฆขึ้นไปยังชั้นเรียนของตัวเอง กระบอกตาสวยกวาดสายตามองหาโต๊ะว่างจนเจอเข้ากับโต๊ะริมหน้าต่าง สองขาเรียวสาวเท้าเดินเข้าไปนั่งได้ไม่นาน…
“ ขอโทษครับ ข้างๆคุณมีคนนั่งไหมครับ ” ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาเอ่ยถามยังปิ่นที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ ออ ไม่มีค่ะ ” คนตัวเล็กเอ่ยตอบออกไปทันที ร่างหนาของชายหนุ่มหย่อนสะโพกลงไปนั่งโต๊ะข้างๆคนตัวเล็ก โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคมกริบของใครบางคนนั่งมองผ่านกล้องวงจรปิดอยู่ในห้องทำงานของอธิการ…
กรอด…
กระบอกตาคมนั่งจ้องมองชายหนุ่มในกล้องนั้นนิ่ง กรามหนาบดเข้าหากันแน่นจนเมฆที่นั่งอยู่ด้วยได้ยินเสียง..
” ไอ้ลมมึงใจเย็นๆก่อนนะเว้ย น้องมาเรียน ไอ้หนุ่มนั่นมันก็มาเรียน “ เมฆเอ่ยบอกออกไปอธิการที่ตอนนี้ใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ มือหนาหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความไปเรียกเพื่อนๆให้มาทันทีเมื่อเห็นอาการของมาเฟียหนุ่ม…
~ 30 นาที ~
แกร๊ก….
เสียงประตูบ้
