ไม่จำเป็นต้องรู้จัก
1565 คำ
“ ไปเถอะพวกเฮียมารอแล้ว ” พลอยใสเอ่ยชวนทุกคนออกไปแม่ๆจูงมือปิ่นเดินออกมาจากห้อง มือเรียวเล็กของปิ่นเย็นเฉียบไปหมด
“ น้องปิ่นตื่นเต้นเหรอ มือเย็นเชียว ” เพียงฟ้าที่กุมมือปิ่นอยู่เอ่ยถามออกไป
“ แฮร่…ตื่นเต้นค่ะ ” ปิ่นได้แต่เอ่ยตอบยิ้มๆแม่ๆที่เห็นอีกคนยิ้มๆอายๆก็นึกเอ็นดูกันอยู่ไม่น้อย รินลดาได้แต่ยิ้มกริ่มกับความน่ารักน่าเอ็นดูของปิ่น ในใจนึกสายลมจะเคยเห็นมุมน่ารักๆนี้ของปิ่นบ้างไหมนะ
สาวๆพากันเดินออกจากลิฟต์โดยสารมาบรรดาลูกบ้านที่พักอาศัยภายในคอนโดแห่งนี้ต่างจ้องมองมายังปิ่นสาวน้อยที่สวยราวตุ๊กตาเดินได้ ปิ่นเดินมาหยุดอยู่บริเวณล๊อบบี้กระบอกตาสวยเห็นเข้ากับสายลมที่อยู่ในชุดสูทดูดียืนพูดคุยหัวเราะอยู่กับพ่อๆคำเดียวที่ปิ่นคิดได้คือ เขาหล่อมาก หล่อมากจริงๆ
ลานจอดรถของคอนโดมีรถสปอร์ตหรูหลายคันจอดเรื่องรายกันอยู่บรรดาพ่อๆพากันมารับเมียรักไปงานพายุเองก็มารอรับรินลดากลับด้วยเช่นกัน
แม่ๆพาปิ่นเดินตรงไปยังรถ พ่อๆที่เห็นเมียรักเดินมาก็ได้แต่จับจ้องมองเมียตัวเองกันไม่วางตาสาวๆอยู่ในชุดราตรียาวคล้ายๆกันตัวเท่าๆกันหมด สายลมได้แต่ยืนมองปิ่นที่เดินเข้ามาหาเขานิ่งๆ ใจแกร่งของมาเฟียหนุ่มเต้นแรงราวกับกลองชุดเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมใจเขาถึงเต้นแรงขนาดนี้ แม้จะแปลกใจในตัวเองแค่ไหน คนตรงหน้าที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาจะสวยแค่ไหนแต่สายลมก็ยังคงเก็บอาการทุกอย่างเอาไว้ได้อย่างดี
“ น้องปิ่นแม่งโครตสวย แต่สวยน้อยกว่าเมียกูนิดนึง ” เมฆเอ่ยชมปิ่นออกไปไม่วายเอ่ยชมเมียรักของตัวเองไปด้วยจะกี่เดือนกี่ปีความคลั่งรักของเมฆก็ยังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน
ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าสายลมกระบอกตาคมกวาดมองคนตัวเล็กตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะลากสายตามาหยุดตรงเนินอกอวบอิ่มขาวเนียน คิ้วคมขมวดเข้าหากันทันที จากที่คุยกับพี่ๆอารมณ์ดีแปรเปลี่ยนเป็นหงุดหงิดหัวเสียขึ้นมาแต่สายลมก็เลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรออกมา
” น้องปิ่นวันนี้สวยจังเลยนะครับ “ เฟยที่ยืนอยู่ข้างๆสายลมเอ่ยชมปิ่นออกไป
ขวับ !!
กระบอกตาคมหันขวับไม่มองยังลูกน้องคนสนิท เฟยที่เห็นสายตานั้นพลันต้องรีบถอยห่างสายลมไปยืนอยู่ข้างพายุทันที
“ ระวังมันจะเอาระเบิดยัดปาก ” พายุเอ่ยบอกเฟยยิ้มๆออกไป เขาเองก็เห็นสายตาแทบฆ่าคนได้ของน้องชายที่มองมายังเฟย
“ ขอตายอย่างอื่นเถอะครับ ” เฟยเอ่ยบอกพายุออกไป ขนลุกไปหมดน้อยมากที่เขาจะโดนสายลมมองด้วยสายตาแบบนั้น
” พี่อยากจะขับรถให้สาวสวยนั่งไหม เดี๋ยวฟ้าไปกับลมก็ได้ “ เพียงฟ้าหันไปพูดกับเมฆ
” เป็นเกียรติมากครับ..น้องปิ่นปะ… “
” ขึ้นรถ ! “ เมฆเอ่ยไม่ทันจบประโยคสายลมก็เอ่ยสั่งให้ปิ่นขึ้นรถทันที พ่อๆได้แต่ยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นอาการนี้ของสายลม มือหนาจับร่างเล็กของปิ่นยัดเข้าเบาะหลังก่อนจะเอาตัวเองเข้าไปนั่งในรถด้วย เฟยได้แต่มองทุกอย่าง งงๆ มันไวมากจนเขาตามไม่ทัน
“ ไปสิไอ้เฟยยืน งง เป็นไก่ตาแตกอยู่มึงอยากให้นายมึงกลายร่างรึไงวะ ” เมฆที่เห็นเฟยยังยืนนิ่งเอ่ยบอกออกไป
กระบอกตาคมหันไปมองคนตัวเล็กข้างๆกับชุดราตรียาวเกาะอกนั่นมันพานทำให้สายลมคันปากยุบยิบขึ้นมาทันที ไวกว่าความคิด…
“ ชุดบ้าอะไร ” ปากหนาเอ่ยพูดลอยๆออกไป ปิ่นได้ยินมันชัดแต่เธอก็เลือกที่จะเงียบ เขาไม่เห็นในวันที่ปิ่นลองชุดใครจะคิดว่าพี่สะใภ้จะจัดให้ซะขนาดนี้
ร่างบางนั่งตัวแข็งเป็นท่อนไม้อยู่ข้างๆสายลมกลิ่นน้ำหอมประจำตัวของคนตัวเล็กลอยคละคลุ้งไปทั่วทั้งรถ จมูกเรียวเล็กได้กลิ่นน้ำหอมของตัวเองใจเอาแต่กลัวว่าร่างหนาที่นั่งอยู่ข้างๆจะบ่น แต่สายลมก็กลับนั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา
รถหรูขับมาจอดยังบริเวณที่จอดรถส่งแขกของโรงแรมหรูที่จัดงานโดยมีรถพี่ขับตามกันมาและมีรถตู้ลูกน้องของสายลมอีกหลายคันขับตามเจ้านายมา
ขาแกร่งสาวเท้าลงจากรถเมื่อพนักงานของทางโรงแรมเปิดประตูให้ สาวๆบริเวณนั้นต่างมองมายังมาเฟียหนุ่มอย่างสนอกสนใจ ก่อนที่สาวๆจะเห็นเข้ากับร่างเล็กของปิ่นที่สวยราวกับนางฟ้าออกจากรถตามมา ทุกคนสงสัยอยู่ไม่น้อยว่าคนที่มากับสายลมคือใคร
” อาปิ่น “ เสียงใสของขนมเอ่ยเรียกปิ่นอย่างดีใจวันนี้เธอก็ต้องมางานนี้กับซันด้วยเหมือนกัน
” ขนมสวยจังเลย “ ปิ่นเอ่ยชมขนมที่อยู่ในชุดราตรียาวสีชมพูอ่อน ชุดที่พลอยใสแม่สามีจัดให้ลูกสะใภ้
” อาปิ่นก็สวย สวยมากๆเลยค่ะ ใช่ไหมคะอาลม” ขนมเอ่ยขึ้นพลางหันไปถามสายลมยิ้มๆสายลมไม่ตอบคำถามของขนมแต่กับหันไปมองยังปิ่นที่อยู่ยืนอยู่ข้างตัวเอง
“ นายครับ ” เฟยเอ่ยเรียกสายลมออกไปพลางส่งกระเป๋าแบรนด์ดังใบเล็กให้กับผู้เป็นนาย
“ ของเธอ ” มือหนารับมันมาและส่งต่อไปให้ปิ่นทันทีอีกคนไม่ยอมรับมันแต่กลับทำหน้า งง
“ จะเดินตัวเปล่าแบบนี้รึไง ” สายลมเอ่ยขึ้นจนปิ่นจำต้องรับมันมาถือไว้
“ ลมอย่าบอกนะว่าเป็นลมที่ซื้อกระเป๋าใบนี้มา ” เพียงฟ้าที่เห็นก็เอ่ยขึ้นทันที กระเป๋าใบจิ๋วราคาหลักแสนรุ่นลิมิเต็ดที่ใครๆก็ตามหาเธอเองก็ตามหาไปถึงที่ร้านพนักงานบอกมีผู้ชายคนนึงมาซื้อไปก่อนหน้านี้แล้ว
“ อ๋อ ! มึงใช่ไหมที่แย่งกระเป๋าเมียกูไปมึงรู้ไหมเมียกูนอนไม่หลับมาทั้งคืน ” เมฆเอ่ยขึ้นทันที เพราะเมียเอาแต่บ่นถึงกระเป๋าใบเล็กใบนี้ทั้งคืนลำบากเขาต้องพาบินไปซื้อต่างประเทศอีกเพราะเมียรักงอแงหนักมากจะเอาให้ได้
สายลมไม่เอ่ยไม่พูดอะไรทำเพียงยักไหล่ใส่เมฆเบาๆ เมื่อทุกคนมากันครบๆพ่อๆพาสาวๆเดินเข้างานไปภายในงานเลี้ยงคำคืนนี้มีแต่นักธุรกิจ คนดังมากมายและนักข่าวอีกมากมายหลายสำนักที่เข้ามาทำข่าว
งานเลี้ยงมงคลสมรสของลูกสาวมาเฟียอีกตระกูลที่เป็นพันธมิตรกับท่านชัยยุทธอดีตมาเฟียผู้เป็นพ่อของพายุและสายลมนั่นเอง
ร่างหนาย่างเท้าสุขุมเดินเข้างานมาโดนมีปิ่นสาวน้อยแสนสวยเดินขนาบข้างมาด้วยทุกๆสายตาของผู้คนในงานต่างมองมาที่ทั้งสองอย่างสนอกสนใจ น้อยครั้งมากที่สายลมจะปรากฏตัวตามงานเลี้ยงแบบนี้งานนี้ถือว่าโชคดีมากที่สายลมมา
“ สวัสดีครับคุณลม ” เจ้าบ่าวที่เห็นมาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาก็รีบปรี่เข้ามาทักทายทันที ก่อนจะกวาดสายตามามองยังปิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆสายลม
“ เออ…คนนี้ ” เจ้าบ่าวได้แต่อ้ำๆอึ้งๆเพราะข่าวลือดังไปหนาหูว่าสายลมโสดแต่วันนี้กลับมากับสาวสวยเธอคือใคร
“ คุณไม่จำเป็นต้องรู้จัก ผมขอตัว “ สายลมเอ่ยบอกออกไปและสาวเท้าเดินผ่านหน้าเจ้าบ่าวไปทันที ปิ่นรีบเดินตามออกไปอย่างว่าง่าย เฟยและลูกน้องหลายคนเดินประกบสายลมและปิ่นอยู่ไม่ห่าง
พ่อๆแม่ๆได้แต่คอยสั่งเกตุการกระทำของสายลมทุกคนอยากจะรู้ว่าสายลมจะทนได้แค่ไหนกับอาการเฉยชาที่มีต่อปิ่น
ร่างหนาเดินตรงมายืนอยู่ในจุดที่คนไม่พลุกพล่านมากนักเขาไม่ชอบเอามากๆกับการอยู่ท่ามกลางผู้คนแบบนี้
“ อาปิ่นหิวไหมคะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ ” ขนมเอ่ยชวนปิ่นออกไป มือเรียวดึงลากปิ่นออกมาอย่างไม่ต้องรอให้ใครอนุญาตขนมก็เป็นอีกคนนึงที่เคยกลัวสายลมแต่ตอนนี้มีเพียงความกล้าเท่านั้น เพราะซันคอยบอกเธออยู่เสมอว่าอย่าไปกลัว
กระบอกตาคมมองสองสาวที่จูงมือเดินฝ่าฝูงชนไปยังจุดที่มีอาหารมากมายบริการอยู่ สายลมหันไปมองยังเฟยนิ่ง เฟยที่เห็นสายตานั้นก็รู้ได้ทันทีก่อนจะรีบสาวเท้าเดินตามปิ่นกับขนมไปเงียบๆ
^^
- ผู้เขียน
