ปิ่นเมื่อพูดคุยกับรูปผู้เป็นพ่อจนพอใจก็เก็บข้าวของเดินไปยังจักรยานคันเก๋เพื่อที่จะกลับบ้านระหว่างนั้นเอง…
“ แม่หนู ” ชายชราเอ่ยเรียกปิ่นขึ้น
“ ข๋า..ลุงมีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ ” ปิ่นเอ่ยขึ้นทันทีอย่างมีมารยาท
“ ไม่มีหรอกลูก ลุงแค่จะถามว่าหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครลุงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย ” คุณลุงเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย กระบอกตาเหี่ยวย่นมองเด็กสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิจารณา
“ หนูเป็นลูกพ่อสิงห์ค่ะ ”
“ อ๋อ ลูกนายสิงห์เองหรอกเหรอ ลุงก็ว่าหน้าตาหนูคุ้นๆ ”
“ คุณลุงรู้จักพ่อหนูด้วยเหรอคะ ” ปิ่นเอ่ยถามอย่างดีใจ
“ รู้จักสิ พ่อหนูมาช่วยงานที่นี่บ่อยๆเวลามีงานที่ต้องใช้แรงหนุ่มๆนะ นายสิงห์ขยันและเป็นคนดีมีน้ำใจมาก ” คุณลุงเอ่ยบอกปิ่นออกไป กระบอกตาสวยคลอคลึงไปด้วยน้ำสีใสทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นของคนตรงหน้า เธอยินดีกับคำชื่นชมเหล่านั้น
“คุณลุงอยู่ที่นี่เหรอค่ะ”
“ ใช่ ลุงช่วยงานหลวงตาอยู่ที่นี่
