บทที่13 ลืมมันซะ

1419 คำ

“ผมก็กะจะบอกเรื่องนี้กับน้าดาวอยู่พอดี” “เรื่องอะไรเหรออคิน” “ผมกะ...” “พี่อคิน!!!” ฉันเรียกพี่อคินเสียงหลง เมื่อได้ยินว่าเขากำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับแม่ของฉัน สองขารีบวิ่งลงบันไดจากชั้นสองของบ้านในทันทีก่อนที่เขาจะพูดมันออกมาให้แม่ฉันรับรู้ นี่เขาคิดจะบอกเรื่องคืนนั้นกับแม่ฉันจริงๆ ใช่มั้ย “อะไรกันยัยตาม! ทำไมมาพูดแทรกแบบนี้ล่ะลูกมันเสียมารยาท” “ขอโทษค่ะแม่ พอดีตามมีเรื่องด่วนมากๆ ที่จะต้องคุยกับพี่อคินเดี่ยวนี้ ตอนนี้เลย” พี่อคินเงยหน้าขึ้นมองหน้าที่บูดบึ้งของฉันเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปคุยกับคุณแม่ต่อ “ถ้าอย่างนั้น เรื่องที่ผมจะคุยเอาไว้ก่อนละกันครับ ตอนนี้ผมของพาเด็กเจ้าอารมณ์คนนี้ไปทานไอศกรีมก่อน” “จ๊ะลูก ทำตัวดีๆ นะตามฝัน โตๆ กันแล้วมีอะไรก็พูดจากับพี่เค้าดีๆ” “ค่ะแม่” “ผมขอตัวครับคุณน้า” มือหนาคว้าข้อมือฉันเดินออกมาจากบ้านในทันที ฉันพยายามแกะมือของเขาออก แต่ก็ไม่เป็นผล ด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม