บทที่14 โต๊ะทำงานที่หายไป

1043 คำ

@ Vello Ca'fe “ตัดสินใจเอง แล้วก็ดันมานั่งซึมเป็นสากกระเบือเองซะงั้น” ฉันลดมือที่ใช้เท้าคางลงช้าๆ หันไปทางใบหม่อน เพื่อนสนิทของฉัน ที่กำลังเดินถือกาแฟมาเสิร์ฟให้ หลังจากที่ฉันตกลงกับพี่อคินเรียบร้อยแล้ว ไม่นานใบหม่อนก็ไปรับฉันที่สวนสาธารณะแห่งนั้น ฉันแชร์โลเคชั่นให้เธอไว้ตั้งแต่พี่อคินพาฉันขับรถไปถึงที่นั่นได้สักพัก ใบหม่อนเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม ซึ่งฉันกับใบหม่อนแยกกันตอนที่ฉันไปเรียนต่อเมืองนอกเมื่อสี่ปีก่อน เราสองคนสนิทกันมาก ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับพี่อคิน ใบหม่อนเธอรู้เรื่องทั้งหมด วันนั้นมันทำให้เธอตกใจไม่น้อยที่เห็นสภาพเหมือนซอมบี้ของฉัน ที่มีรอยแดงช้ำเต็มไปหมด ทั้งตามคอ รวมถึงทั้งเนื้อทั้งตัว เธอเดินทางไปรับฉันที่สนามบินวันที่กลับมาจากภูเก็ต และเป็นคนแนะนำให้ฉันทานยาคุมฉุกเฉิน ซึ่งมันไม่ดีต่อร่างกายเราซักเท่าไหร่ นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันกังวลที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม