“อ้วกกกกกก”เสียงโก่งคออาเจียนดังอยู่ภายในห้องน้ำหรู เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง หลังจากที่มาเฟียหนุ่มทานอาหารมื้อเที่ยงที่มือขวาเป็นคนนำมาให้ได้ไม่ถึงสามคำ เขาก็รู้สึกเหม็นกลิ่นอาหารแปลกๆ จนต้องวิ่งตรงเข้ามาอาเจียนในห้องน้ำ ราวกับอาหารที่กินเข้าไปเป็นของเน่าเสีย
“น้ำกับผ้าเย็นครับนาย”
“อืม”
คาร์เตอร์ยื่นมือไปรับน้ำเปล่าที่โอเว่นยื่นให้มาบ้วนปาก พร้อมกับใช้ผ้าเย็นผืนเล็กเช็ดใบหน้าที่ถูกล้อมรอบด้วยเม็ดเหนื่อย
“ผ้าเย็นเอามาจากไหนวะ กลิ่นแม่ง อ้วกกกก!!!”
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเดินออกมาพ้นกรอบประตู คาร์เตอร์ก็ได้วิ่งกลับเข้าไปโก่งคออาเจียนอีกครั้ง เพราะกลิ่นที่ติดอยู่บนผ้าเย็นชวนให้อาเจียนมากกว่าอาหารที่กินเข้าไปก่อนหน้าเสียอีก
มือขวาของมาเฟียหนุ่มมองตามผู้เป็นนาย สลับกับผ้าเย็นที่ตกอยู่บนพื้นด้วยความงุนงง
“ผ้าเย็นพึ่งแกะออกจากห่อเลยนะนาย ผมว่านายไปหาหมอก่อนเถอะ แบบนี้จะช็อกเอาได้”
โอเว่นเ
