“ทำอะไรก็โกรธ พูดอะไรก็โกรธ นี่คาร์ตยังรักเพลินอยู่จริงๆ ใช่ไหม” นั่นไง มามุขนี้อีกแล้ว
“ไม่มีใครชอบให้แฟนตัวเองพูดแบบนั้นหรอกนะเพลิน ขยับเร็ว!”
“พูดเล่นก็ไม่ได้”
“คาร์ตรักเพลิน ไว้ใจเพลิน เพราะฉะนั้นอย่าทำให้รู้สึกไม่ดี เข้าใจไหม” ผมบอกออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ดันตัวลุกขึ้นนั่งโดยที่มือหนาประคองแผ่นหลังเล็กของเธอเอาไว้
“อะ...อืม ไม่พูดแล้ว ไม่เล่นแล้ว อย่าโกรธเพลินเลยนะ” เพลินตาเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว ใบหน้าหวานซุกลงบนแผงอกของผมพร้อมกับสวมกอดผมเอาไว้ “โกรธแล้วชอบทำรุนแรง เพลินกลัว”
“ฮึ!! งั้นขยับต่อให้เสร็จ ค้างนานแล้ว” ผมผละกอดออกจากเธอแล้วนอนราบลงไปกับเตียงนอนอีกครั้ง ปล่อยให้คนตัวเล็กที่คร่อมอยู่บนส่วนนั้นของผมขยับร่างกายของเธอแทน
เพลินตาหลุบตามองส่วนขึ้นของเราที่เชื่อมต่อกันอยู่ด้วยความประหม่า ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆ อย่างเงอะงะ
ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊า...มันลึก!! อ๊ะ อ๊า” เธอส่
