ติ๊ง!
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่ประตูลิฟต์เปิดออก เรียวขาเล็กค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปหาเลขาของท่านประธานที่นั่งอยู่หน้าห้อง มือทั้งสองข้างกุมกันเอาไว้แน่นจะเกิดเหงื่อซึมตรงฝ่ามือ
“สะ...สวัสดีค่ะ เพลินมาพบท่านประธานตามที่พี่ปีใหม่แจ้งค่ะ” น้ำเสียงของฉันตะกุกตะกักเล็กน้อย มือเล็กยกขึ้นไหว้เลขาของท่านประธานที่กำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ เธอเบือนสายตาออกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ หันมาทางฉันด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
“อ้อ... น้องเพลินตาใช่ไหมคะ เชิญด้านในเลยค่ะท่านประธานรออยู่” เธอผายมือให้ฉันพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินนำหน้าฉันไป
“พะ...พี่คะ ทราบไหมคะว่าท่านเรียกเพลินมาเรื่องอะไร” ปากเล็กยิ้มแห้งๆ ถามออกไปด้วยความกังวล ขาทั้งสองข้างสั่นเล็กน้อยไม่กล้าแม้แต่จะก้าวตามเธอไปสักก้าวเดียว
“พี่ไม่มั่นใจนะคะ แต่หนูรีบเข้าไปเถอะค่ะท่านรอนานแล้ว”
“....” ฉันพยักหน้ารับทราบอย่างจำยอม ก่อนจะเดินตามเลขาท่านประธานเข้าไปด
