“กรี๊ดดดด อึก!”
เสียงปืนดังไปทั่วบริเวณ กระสุนจากกระบอกปืนอันนั้นเจาะเข้าที่ต้นแขนข้างขวาของฉันหนึ่งนัด โดยผู้ชายคนที่เรียกชื่อฉันก่อนหน้า เขาวิ่งเข้ามาดึงตัวฉันให้หมอบลงไปกับรั้วต้นไม้เตี้ยๆ ข้างทาง ก่อนที่เขาเองก็ดึงปืนที่เหน็บอยู่ตรงเอวยิงตอบโต้กลับไปอีกทาง
“หมอบลง!!”
ปัง! ปัง! ปัง!
“กรี๊ดดดดด”
มือเล็กที่สั่นเทาถูกยกขึ้นปิดหูทั้งสองข้างของตัวเองด้วยความหวาดกลัว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก สัมผัสได้เพียงความเจ็บปวดที่เกาะกุมทั่วร่างกายที่สั่นเทิ้มและกลิ่นคาวของเลือดสดๆ ที่ไหลรินออกมา พร้อมๆ กับน้ำตาของความเจ็บปวดที่ไหลออกมาผ่านแว่นสายตาที่ใส่อยู่
“ตามมันไป ลากตัวมันมาให้ได้!”
“ครับนาย!”
“เชี่ยเอ๊ย! ไอ้พวกหมาลอบกัด”
“ละ...ลูอีส อึก!” ปากเล็กที่สั่นจนแทบจะเปล่งเสียงออกมาเป็นคำไม่ได้ เอ่ยเรียกชื่อคนที่เพิ่งช่วยชีวิตเอาไว้เมื่อกี้ ก่อนค่อยๆ ปล่อยร่างกายทิ้งตัวลงไปกองกับพื้นซีเมนต์ร้อ
