“คินเนี่ยนะ? ไม่มีทางอะ”
ฉันเลิกคิ้วถามอย่างนึกแปลกใจ ในขณะที่เดินไปเทนมข้นใส่บนขนมปัง จริง ๆ ดึกขนาดนี้แล้วฉันไม่ควรจะยัดอะไรเข้าปากอีก แต่มันหิวนี่ กินแค่แผ่นสองแผ่น มันคงไม่อ้วนขึ้นมาทันตาเห็นหรอก
(พูดงี้คือหมายความว่าฉันโกหกว่างั้น)
ปลายสายถามเสียงขุ่น พร้อมกับเสียงฟาดอะไรดัง ๆ สักอย่าง เดาว่าเขาคงกำลังฟาดแฟ้มเอกสารลงบนขอบโต๊ะ เพราะตอนนี้เขากำลังดูเอกสารการเงินของบริษัทฉัน โดยได้รับการสนับสนุนจากพี่อลันอีกที
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย”
(แต่ที่เธอพูดออกมาเมื่อกี้มันหมายความว่าแบบนั้น ถึงฉันจะเกลียดจนอยากจะกระทืบมันให้ตาย แต่ฉันก็ไม่นิสัยเสียพูดใส่ร้ายในสิ่งที่มันไม่ได้ทำหรอกนะ)
ฉันถอนลมหายใจออกปากหนัก ๆ พลางยกขนมปังขึ้นมากัดกินไปด้วย ตอนนี้มีแต่เรื่องอะไรไม่รู้เกิดขึ้นมากมาย จนฉันอยากจะหนีออกไปอยู่บนดาวอังคาร
“ออมว่าน่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกันสักอย่างอะ เดี๋ยวเรื่องนี้ออมจัดการเอง”
(ยัง
