ค่ำคืนที่แสนหนักหน่วงผ่านพ้นไปอย่างน่าเหลือเชื่อ งงเหมือนกันที่ฉันยังมีชีวิตรอดและฟื้นขึ้นมาเรียนได้ตามปกติ ทั้งที่สงครามเมื่อคืนหนักหนาขนาดนั้น ส่วนไอ้พี่เรสก็หายหัวออกไปจากห้องตั้งแต่เช้าอีกตามเคย มาเจอหน้าอีกทีก็ตอนที่ฉันซ้อมประกวดดาวในตอนเย็น
“อะ”
นมถั่วเหลืองและขนมปังถูกยื่นมาตรงหน้า ทั้งที่เขาก็รู้ดีว่าซื้อมาครั้งไหนฉันก็ไม่เคยคิดที่จะแตะ ยังขยันซื้อมาอยู่นั่นแหละ
“วางไว้ตรงนั้นแหละค่ะ ในถังสีดำ ๆ น่ะ”
ฉันว่าพลางพยักพเยิดหน้าไปยังถังขยะที่อยู่ใกล้ ๆ พออีกฝ่ายมองตามไปดู ก็รีบหันกลับมาพูดกับฉัน
“ให้ใส่เข้าไปในถังขยะเหรอ? อ้าปากสิ ฉันจะได้วาง”
“นี่! ไอ้พี่เรส พี่หาว่าฉันปากถังขยะเหรอ”
“แล้วมันใช่ไหมล่ะ พูดออกมาแต่ละอย่าง ดี ๆ ทั้งนั้น ฉันไม่อยู่สั่งสอนแค่ปีเดียว หัดเป็นคนก้าวร้าวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
คำก็ก้าวร้าว สองคำก็นิสัยไม่ดี ถ้าฉันไม่ดีขนาดนั้นจะกลับมายุ่งเกี่ยวกันอีกทำไ
