“นี่มันอะไรกัน?!”
เสียงที่ดังขึ้นนั้นทำให้อนาวินและเธอผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว หญิงสาวรีบมองไปทางต้นเสียงนั้นแล้วถึงกับอุทานออกมาเสียงแผ่วแต่น้ำเสียงนั้นกลับทำให้คนฟังอย่างอนาวินถึงกับเม้มริมฝีปากแน่น
“อโณทัย...”
แต่หลังจากที่มาขัดจังหวะแล้วอโณทัยก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ดวงตาคู่คมของชายหนุ่มทอประกายวาวโรจน์ดั่งมีกองไฟสุมอยู่ในนั้น ในสายตาของชายหนุ่มมองเห็นแต่ใบหน้าตื่นตระหนกของหญิงสาวเท่านั้น มือหนากำเป็นหมัดแน่นก่อนจะหันหลังแล้วเดินหนีไปจากที่นี่อย่างรวดเร็วทิ้งให้คนทั้งคู่ยืนอยู่บนศาลานั้นได้แต่นิ่งอึ้งด้วยความคาดไม่ถึง
เรณุกามองแผ่นหลังของอโณทัยที่เดินหายไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวทำท่าจะผวาตามเขาไปหากไม่มีมือของอนาวินมารั้งต้นแขนของเธอเอาไว้เสียก่อน หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองหายใจติดขัด อากาศที่เคยมีนั้นราวกับมันจะขาดหายไปเสียดื้อๆ ดวงตาคู่สวยของเธอมองใบหน้าที่เรียบเฉยของอนาวินด้วยความไม่เข
