อีกครั้งที่เสียงของบาทหลวงถามผ่านหูของเธอ คราวนี้เรณุกาแอบเบือนสายตาไปทางขวามือของเธอ หญิงสาวมองผ่านเจ้าบ่าวของเธอไป มองตรงไปยังชายอีกคนที่เป็นคนสำคัญในชีวิตเธอ และทั้งๆที่เธอเห็นพ่อส่งยิ้มมาให้และพยักหน้าให้เธอตอบรับคำของบาทหลวงที่ถาม แต่สิ่งที่ไม่มีใครเห็นเหมือนที่เธอเห็น คือการที่สิรกรคนสนิทของอโณทัยขยับตัวเข้าไปใกล้ชิดบิดาของเธอ ยืนชิดเหมือนเป็นเชิงคุมโดยที่ไม่ให้คนที่กำลังโดนคุกคามรู้ตัว แม้สายตาของสิรกรจะดูสงบ...แต่เธอรู้ว่าท่าทางของเขาไม่ใช่แบบนั้น
หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นกับสัญญาณขู่ที่คนข้างกายส่งมาให้ แวบหนึ่งเธอมองดวงตาดำจัดที่มีแววขู่ของเจ้าบ่าวข้างตัวแล้วได้แต่นิ่ง สิ่งที่เธอทำได้เพื่อคนที่รักก็มีเพียงการตอบรับและไม่ขัดในสิ่งที่เขาต้องการสินะ
“...รับ...ค่ะ”
ท่ามกลางความใจหายใจคว่ำของบรรดาแขกเหรื่อที่อยู่ในพิธี โดยเฉพาะอโณทัยที่ยืนเคียงข้างเธอ ชายหนุ่มเผลอกำมือแน่นและกลั้นลมห
