“ อ้าว วันนี้จะมีแขกทำไมคุณพ่อไม่บอกพรีมล่ะคะ Hello Mr.Adrian , Mr.Eric ”
“ ซาหวาดดีครับ พรีม ”
“ ซาบายดีนะครับ ”
สองพ่อลูกทักทายกลับพรีมเป็นภาษาไทยแปร่งปร่าตามประสาชาวต่างชาติ แต่ทั้งคู่ไปๆ มาๆ ระหว่างไทยกับออสเตรเลียบ่อยๆ จึงเรียนภาษาไทยและสามารถสื่อสารในระดับใช้ได้ทีเดียว
“I miss you both so much. It's been for a long time we haven't seen each other, Do you guys miss me? ” เธอทักทายกลับเป็นภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่วเพราะคนเป็นพ่อส่งเรียนโรงเรียนนานาชาติมาตั้งแต่เด็ก แต่สุดท้ายก็เรียนไม่จบไฮสกูลเพราะไม่ตั้งใจ
สองพ่อลูกหันไปสบตากันด้วยสายตาแปลกๆ ไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่คนเป็นพ่ออย่างพศินกลับไม่เห็นความแปลกประหลาดในสายตานั้น
“ แหม ลูกสาวตัวน้อยของพ่อน่ารักเสมอเลยนะ มานั่งด้วยกันสิลูก คอร์สบำบัดวันนี้เป็นไงบ้าง ”
“ ก็ดีค่ะ ”
“ ใกล้คลอดแล้วงดไว้ก่อนดีไหม เอาไว้หลังคลอดค่อยว่ากัน ”
