-10-
คาดหวัง
ร่างบางนอนหันหลังให้กับมาเฟียหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ กาย บทรักที่ดำเนินต่อเนื่องติดต่อกันหลายชั่วโมงส่งผลให้ร่างกายของหญิงสาวไม่มีแรงพอที่จะลุกหรือขยับไปไหนได้อีกทำได้เพียงมองดูพระอาทิตย์ตกดินผ่านผ้าม่านโปร่งแสงที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว
ก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~
เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นเรียกสติหญิงสาวให้กลับมาอีกครั้ง ร่างบางรีบดึงผ้านวมผืนหนาขึ้นมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองทันที
"เข้ามา" คาร์ลอสลุกขึ้นพิงหัวเตียงก่อนจะเอ่ยปากอนุญาตให้เข้ามา
"ขออนุญาตครับผมเอาอาหารเย็นเข้ามาให้" ไรอัลพูดกับมาเฟียหนุ่มที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่โดยไม่ได้หันไปมองร่างบางที่นอนหันหลังอยู่ข้างๆ เลยแม้แต่น้อย ไรอัลเดินเอาถาดข้าวไปวางไว้ตรงโต๊ะกระจกปลายเตียงก่อนจะเดินกลับออกไป
เสียงปิดประตูทำให้มือเรียวคลายออกจากผ้าห่มเล็กน้อย แต่ทว่าก็ยังคงใช้มันปกปิดเรือนร่างบอบช้ำเอาไว้
"ลุกไปกินข้าว"
