-30-
ที่พึ่งเดียว
หลายวันต่อมา
รินะยังคงถูกขังเอาไว้ภายในห้องนอนสี่เหลี่ยม เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหน รวมถึงที่ทำงาน เมื่อถึงเวลาทานข้าวก็จะมีแม่บ้านผลัดกันยกขึ้นมาให้ ในตอนแรกรินะขัดขืนไม่ยอมกินอะไร แต่ก็ถูกคาร์ลอสใช้วิธีบังคับจนเธอต้องยอมกินอย่างจำนน
ก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~
"คุณรินะคะ อาหารกลางวันมาแล้วค่ะ" เมดสาวยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟให้เมื่อถึงเวลา "คุณรินะต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ"
"ไม่แล้วจ้ะ ขอบคุณมากนะจ๊ะ"
รินะมองถาดอาหารที่ถูกวางเอาไว้เพียงนิดก่อนจะหันกลับไปมองยังนอกหน้าต่างอย่างเลื่อนลอย ตอนนี้เธออยากออกไปจากที่นี่ เธออยากได้อิสระ เธอต้องการความช่วยเหลือจากใครสักคนที่สามารถพาเธอออกไปจากที่นี่ได้ แต่คาร์ลอสไม่อนุญาตให้เธอใช้เครื่องมือติดต่อสื่อสารกับใคร มีเพียงพ่อกับแม่ที่เธอขอร้องคาร์ลอสเพราะกลัวพวกท่านจะเป็นห่วง คาร์ลอสจึงอนุญาตให้โทรหาได้อาทิตย์ละครั้งเท่านั้น
"ทำไมไม่กินข้าว"
"
