“ลดาเคยกินนะคะ ตอนอยู่กับคุณพ่อ”
“มันเป็นไข่ปลาเบลูก้า สเตอร์เจียน จากทะเลแคสเปียนในอิหร่าน อิราเนี่ยน อัลมาส มีจำหน่ายที่เดียวในลอนดอน บรรจุใส่กล่องทำจากทองคำ 24 k อย่างดี ราคาไม่มากไม่มายแค่ 25,000 ดอลล่าห์สหรัฐ”
“25,000 เหรียญ” หญิงสาวทวนคำก่อนนึกคำนวณในใจแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง
แปดแสนห้าหมื่นบาทไทย! นี่เธอกินของแพงหูดับตับไหม้โดยที่บิดาพูดแค่เพียงว่า มันก็แค่ไข่ปลาแต่เป็นคาร์เวีย ลดายังนึกคำนวณต่อไปอีกเพราะเธอได้กินมันเกือบทุกอาทิตย์ เธอรู้ว่ามันเป็นอาหารราคาแพงแต่ไม่คิดว่าบิดาจะฝังรสนิยมหรูหราโดยไม่ให้เธอรู้ตัวเลยว่ากินอาหารมื้อละเฉียดล้าน ยังมีอะไรอีกมากมายที่ยูเชนคอฟไม่ได้บอกลูกสาวของเขาถึงวิถีชีวิตของอดีตนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งของยุโรป
“คุณพ่อไม่เคยบอกอะไรลดาเลยนะเกี่ยวกับสิ่งที่ท่านมี ท่านเป็น พวกเราใช้ชีวิตสมถะมากเสียจนลดาลืมมองรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเช่น เสื้อผ้า ขอ
