หญิงสาวรีบบอกและตอบรับการช่วยเหลือด้วยการจับมือหนานั้นก่อนขยับลุกขึ้นและมองหน้าคนมีน้ำใจชัด ๆ เขาน่าจะเป็นชาวรัสเซียเพราะดูจากลักษณะหน้าตาและท่าทางทว่าดวงตาคู่คมก็ยังมองเธอไม่วางและไม่มีทีท่าจะปล่อยมือบางให้เป็นอิสระ
“เอ้อ...คุณคะ...ขอบคุณมากนะคะ แต่ฉันต้องรีบไปแล้วล่ะค่ะ”
เสียงของคนร่างเล็กชักไม่มั่นคง ขนาดเธอบอกเขาแล้วแต่เด็กหนุ่มทำราววางเฉยต่อสิ่งที่ได้ยินหนำซ้ำยังบีบมือเรียวแน่นขึ้นและแรงขึ้นจนลดาเริ่มรู้สึกเจ็บ
“คุณปล่อยฉันนะ...ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วย!”
เมื่อเห็นท่าไม่ดีลดาจึงโพล่งคำขู่แต่ดูเหมือนยิ่งทำให้เด็กหนุ่มมีหน้าตาถมึงทึงมากขึ้น เขาไม่ยอมพูดแต่โต้ตอบกลับมาด้วยการเหวี่ยงร่างบางจนหลังชนผนังเคบิน ลดาตระหนกสุดขีดเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังมีภัย เขาทำราวโกรธเกลียดเธอมาแต่หนไหนทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ!” หญิงสาวหวีดร้องสุดเสียงเมื่อเห็นหนุ่มรัสซียเงื้
