ด้านกวีนาที่ขึ้นไปทานอาหารบนเลาน์ของโรงแรมก็กินโอมากาเสะอย่างสมใจ เมื่อลูก้าได้ยกทั้งอาหารแล้วก็เชฟมาเสิร์ฟอาหารให้ถึงที่จนเธอนั้นสั่งแต่ของแพงๆมาทานแบบไม่ยั้ง เพราะเห็นเขาอวดรวยดีนักเธอก็เลยไม่มีคำว่าเกรงใจกับเขาเลยสักนิด ส่วนหลานชายตัวน้อยของเธอนั้นก็ทานอูนิไปอย่างเอร็ดอร่อยๆจนหมดไปเกือบจะถาดหนึ่งเลยทีเดียว
“นี่คุณ อย่าเอาแต่กินได้ไหม ป้อนอาหารให้หลานบ้างสิคุณ ” ลูก้าพูดไปเมื่อกวีนาปล่อยให้เขาป้อนอาหารหลานอยู่คนเดียว ส่วนเธอก็เอาแต่กินอย่างไม่เกรงใจเขาเลยสักนิด
“ฉันป้อนอาเธอร์มาตั้งแต่เด็กจนโตขนาดนี้แล้ว คุณก็ป้อนหลานบ้างสิ เชฟคะ เอาไข่ปลาคาเวียร์มาอีกสองจานค่ะ แล้วคุณดูหลานยังไงเนี่ยดูสิ ปากเลอะไปหมดแล้ว อาเธอร์ หันมาหน่อยลูก เดี๋ยวน้าจะเช็ดปากให้” กวีนาพูดบอกไปก็หันไปสั่งอาหารเพิ่มอีก แล้วเธอก็หันมายิ้มใส่ลูก้าอย่างกวนๆ ก่อนจะมองที่หน้าหลานชายแล้วหยิบทิชชู่ไปเช็ดที่ปากให้อย่างอ่อนโยน
