“แกดีขึ้นยัง”
เปียโนยกมือขึ้นมา ก่อนจะใช้หลังมือแตะไปที่หน้าผากของไอลิน ด้วยความเป็นห่วง
“อืมหายแล้ว”
พยักหน้า
“แต่หน้าแกยังดูซีด ๆ อยู่เลยแกไหวแน่นะ”
เอียงหน้าซ้ายขวา มองดูไอลิน
“ฉันโอเครแล้วสบายมาก“
พร้อมยิ้มหวาน
”งั้นแกเราไปกินชาไข่มุขกันปะ ฉันอยากกินอ่ะ“
เสียงอ้อนพร้อมทำตาปริบ ๆ
”ไปดิปะ“
ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ร้านชาไข่มุข ท่ามกลางสายตาของใครบางคน ที่แอบจ้องมองสองสาว ที่กำลังเดินยิ้มหัวเราะไปที่ร้านชาไข่มุข อยู่ภายใต้อาคาร
”มาได้ซักทีนะยัยตัวดี”
ธันวาพึมพำในลำคอ พร้อมจ้องมองตามไอลิน ที่ยืนอยู่หน้าร้านชาไข่มุข
”ธันวา“
ขณะที่ธันวากำลังนั่งจ้องมอง ไปที่ร่างของคนตัวเล็กอย่างใจจดจ่อ เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้น ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ ธันวา
”อ้าวว่าไงพลอย“
เสียงเรียบพร้อมขยับถอยหลัง ออกห่างไปเล็กน้อย
พลอยเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่คณะ ที่แอบชอบธันวามานาน เธอเป็นลูกคนรวย
