ตอนนี้ฉันเหมือนคนกำลังตกภวังค์อยู่ในอ้อมกอดของคุณเพลิง
“อ… ออกไปนะคะ”
“ฉันอยากกอดเธอแบบนี้”
“เอยเชื่อได้ใช่ไหมคะว่าคุณเพลิงให้ค่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่หมากตัวนึง เอยเชื่อได้ใช่ไหมว่าคุณเพลิงกับเธอไม่ได้มีอะไรที่ลึกซึ้ง”
“ฉันกลับไปนอนที่บ้านซะส่วนใหญ่ ไม่เชื่อเธอก็ถามไอ้ไฟดูมันช่วยคิดแผนนี้ให้”
“แล้วต้องทำร้ายเอยด้วยเหรอคะ”
“ฉันทำเพื่อปกป้อง ขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ”
ฉันถามทวนทุกอย่างเพื่อความมั่นใจว่าตัวเองจะไม่ถูกหลอกอีก ตอนนี้ความรู้สึกดี ๆ มันกลับมา ฉันจะถูกมองเป็นคนโง่หรือเปล่าถ้าเกิดว่าเชื่อในตอนนี้
“… ตอนนี้เอยเป็นอะไรสำหรับคุณเพลิงเหรอคะ”
เหมือนว่าฉันคิดผิดที่ถามแบบนี้ออกไป เพราะคนที่ถูกถามเงียบไม่ตอบ แถมยังถอนหายใจออกมาหนัก ๆ
สุดท้ายสถานะของฉันก็เหมือนเดิม
คุณเพลิงค่อย ๆ ดันกอดออก สายตาคู่นั้นจ้องลึกเข้ามาในตาก่อนที่มือหนาจะจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวก
