บทที่ 12
ไม่ยอมแพ้
“พูดแบบนี้พี่กวินจะไม่รับผิดชอบหนูเหรอ ? ..เรามีอะไรกันแล้วนะ..”
คำพูดของมะลิสร้างความตกตะลึงให้แก่กวินและลดาเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มไม่คิดว่ามะลิจะกล้าพูดให้ลดาเข้าใจผิดเช่นนี้ ส่วนลดาก็หันขวับมองมะลิอย่างขุ่นเคือง เธอสูดหายใจเข้าปอดแล้วสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนกวิน ใบหน้าสวยเกรี้ยวกราดจนกวินนึกหวั่นใจ
“กวินเห็นลดาเป็นควายเหรอคะถึงได้โกหกว่าไม่มีอะไรกับเด็กนี่”
“ไม่ใช่นะลดา เราไม่มีอะไรกับน้องจริง ๆ มะลิคงอยากแกล้ง” กวินพยายามเดินเข้าหาลดาอย่างร้อนใจ เขาแทบหมดเรี่ยวแรงเมื่อเธอทำเหมือนรังเกียจโดยการผลักเขาออกทันทีที่เข้าไปใกล้
“พอเถอะค่ะ..ลดาไม่อยากฟัง”
“ได้โปรดเถอะนะ”
เสียงวิงวอนของกวิน ทำให้มะลิกำกล่องปฐมพยาบาลไว้แน่น รู้ว่าพูดเกินจริง แต่จะให้ทนมองพวกเขาง้อกันแบบโง่ ๆ อ่ะเหรอ คงไม่มีทาง ดูก็รู้ว่ายัยแม่มดกำลังปั่นหัวกวิน เธอไม่ได้รักชายหนุ่มเลยสักนิด ที่ทำเหมือนแคร์เ
