บทที่ 46
คนละฝั่ง
“มะลิครับ..!”
กวินแทบอยากกระโจนเข้าไปปิดปากแฟนตัวน้อยที่นั่งจ้ออยู่ฝั่งตรงข้าม อุตส่าห์ซักซ้อมกันมาดิบดีว่าเขาจะเป็นคนพูดให้เธอนั่งฟังและคอยเสริมเป็นบางครั้ง แต่เอาเข้าจริงมะลิก็คือมะลิ ไม่รู้ว่ามีแผนอะไรอีก ดูจากรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เขาก็ปวดหัวรอเลย
“ไอ้เทียมมันไม่ชอบแฟนหนูขนาดนั้นเลยเหรอ” คุณน่านหันกลับมาคุยกับหลาน คิ้วสีดอกเลาขมวดเป็นปม
“ใช่ค่ะ..พ่อไม่ชอบพี่กวิน หนูเลยต้องมาพึ่งใบบุญคุณตานี่แหละ หนูอยากมีแฟนอยากมีความรักบ้าง แต่พ่อก็ไม่เข้าใจ”
มะลิตีหน้าเศร้าซบลงบนไหล่คุณตา ชำเลืองมองแฟนหนุ่มที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแล้วยักคิ้วให้เขา
“มันขัดขวางหนูใช่มั้ย? ”
“เปล่าค่ะ..พ่อไม่ได้ขัดขวางแต่ก็คอยใช้สายตาด่าพี่กวินตลอด หนูเป็นคนกลางก็ลำบากใจ นี่ก็แฟนนั้นก็พ่อ ถ้าคุณตาไม่ยอมรับพี่เขาอีกคน หนูคงเครียดตาย แค่พูดหนูก็ปวดหัวจี้ดขึ้นมาเลยค่ะ”
“โถ่..น่าสงสารหลานรักของตา”
