เคลวินยิ้มเยาะใส่ดวงตาที่เบิกกว้างเพราะความตื่นตะลึงของเฌอปราง และก็พูดต่อ
“และถ้ามันจะทำให้เธอหายโง่ขึ้นบ้าง ตั้งแต่ฉันนอนกับเธอ ฉันก็ไม่ได้นอนกับณิชาอีกเลย”
“หนู... ไม่เชื่อหรอกค่ะ พ่อเลี้ยงอยู่กับคุณณิชาตั้งหลายวัน และก็... นอนห้องเดียวกันด้วย”
“ด้วยความสัตย์จริง ฉันไม่ได้ทำอะไรณิชาเลย”
“หนู... ไม่เชื่อหรอกค่ะ”
“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะเชื่อ หรือไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด เพราะสิ่งที่ฉันต้องการจากเธอก็คือ กลับไปนอนบนเตียงของฉัน และเราจะทำเรื่องอย่างว่ากันทั้งคืน”
“ไม่ค่ะ”
“อย่าดื้อ”
“หนูไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งพ่อเลี้ยงอีก ปล่อยหนูคะ” หล่อนดิ้นรนขลุกขลักในอ้อมแขนทรงพลัง “ปล่อยหนูนะคะ ไม่อย่างนั้นหนูจะร้องให้คนช่วย”
แทนที่เคลวินจะคลายอ้อมแขนออก เขากลับจับหล่อนกดกับพื้น และทาบทับเอาไว้ทั้งตัว
“ถ้าไม่กลับไปที่เตียง งั้นฉันคงต้องเอาเธอกับพื้นแข็งๆ ก่อนสักยกสองยกแล้วล่ะ”
“ไม่นะคะ พ่อเลี้ยง
