“ทำไมพ่อเลี้ยงตื่นแต่มืดเลยคะ แล้วนี่แต่งตัวเหมือนจะเดินทางไปไหนเลยค่ะ”
ป้าปราณีอดที่จะถามเคลวินไม่ได้ เมื่อเห็นชายหนุ่มตอนเช้ามืดของวันต่อมา
“ผมจะบินไปกรุงเทพฯ นะครับ”
“บินไปกรุงเทพฯ เหรอคะ”
“ใช่ครับ”
เคลวินเดินลงจากบันไดบ้าน โดยมีป้าปราณีที่ตื่นตีห้าเป็นประจำทุกวันตามหลังมาติดๆ
“บินฉุกละหุกแบบนี้ เรื่องตั๋วจองแล้วเหรอคะ”
“จัดการเมื่อคืนเรียบร้อยแล้วล่ะครับ ป้าปราณีไม่ต้องเป็นห่วง ผมไปนะครับ แล้วน่าจะกลับไม่เกินวันพรุ่งนี้”
“เอ่อ... พ่อเลี้ยงมีงานด่วนที่กรุงเทพฯ เหรอคะ”
คำถามของป้าปราณีไร้คำตอบจากเคลวิน เพราะชายหนุ่มอมยิ้มบางๆ ก่อนจะก้าวขึ้นรถ และขับออกไปในที่สุด
เสียงเคาะประตูห้องทำให้เฌอปรางที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จต้องรีบออกไปเปิดประตู
“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่นัท”
“เราต้องไปจากที่นี่กันวันนี้ครับน้องปราง” เฌอปรางมองความรีบร้อนของบุรุษตรงหน้าด้วยความแปลกใจ “ทำไมรีบร้อนนักล่ะคะ ไห
