“พี่หมอ”
“ทำไมต้องให้พี่ใช้กำลัง”
ปารวีย์เค้นเสียงรอดไรฟัน ร่างสูงสาวเท้าเข้ามาหาเธอด้วยท่าทีคุกคาม ปภาวรินทร์พลิกตัวหนีแต่ก็ยังช้าเกินไปเพราะปารวีย์คว้าข้อเท้าเล็กเอาไว้ได้ทัน
“พี่หมอปล่อยปั้นชานะ คนนิสัยไม่ดี”
ปภาวรินทร์ร้องโวยวายแต่สุดท้ายก็ถูกปารวีย์ดึงร่างของเธอมาที่กลางเตียงนอน ก่อนที่เขาจะพันธนาการเธอเอาไว้ด้วยการสอดประสานมือใหญ่เข้ากับมือเล็กกดแนบลงบนฟูกนุ่ม เขายกตัวขึ้นเหนือร่างของเธอ ปภาวรินทร์จึงตกอยู่ใต้อาณัติของเขาอย่างสมบูรณ์
“ตั้งแต่ได้พี่ไปแล้วเธอปากเก่งขึ้นมากนะปั้นชา”
ปภาวรินทร์ร้อนผ่าวไปทั้งหน้าเมื่อปารวีย์พูดออกมาแบบนั้น ครั้นจะโต้กลับก็ไม่รู้ว่าจะโต้กลับไปแบบไหน จึงทำได้แค่เม้มเรียวปากอิ่มแน่นแล้วเสมองทางอื่นหลบสายตาคู่คมที่กำลังมองกันอย่างกดดัน
“เถียงไม่ออกเลยสิ”
“พี่หมอต้องการอะไรจากปั้นชากันแน่คะ ทำไมต้องมาเล่นกับความรู้สึกของปั้นชาด้วย เพราะปั้นชาชอบพี่หมอม
