“จำไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ”
“อายหมายถึง…ตอนไหนกันแน่”
“คืนฝนตกหน้าร้านไอติมปากทางเข้าหมู่บ้าน”
ความทรงจำบางอย่างย้อนกลับมา คืนนั้นเขานัดกับหมิวเอาไว้และกำลังจะบอกเธอเรื่องที่เขาได้บรรจุเป็นหมอที่โรงพยาบาลเอกชน ซึ่งในตอนนั้นพ่อของเขายังไม่ได้เข้ามาเป็นบอร์ดบริหาร
วันนั้นเขาจำได้ว่าเตรียมจะคุยเรื่องแต่งงานกับเธอ แต่เมื่อมาถึงเขาที่กำลังจะบอกกลับถูกเธอสวนขึ้นมาก่อน
“หมิว เจษมีเรื่องจะบอก เจษ…”
“เจษมีเวลามาเจอหมิวด้วยเหรอคะ ก่อนหน้านี้เจษไปไหนคะ เวลาที่หมิวต้องการเจษไปไหน”
“หมิว คือคุณก็รู้ว่าผมต้องเตรียมตัวสอบเป็นอาจารย์แพทย์ แล้ว…มันก็สำคัญสำหรับเรา…”
“เรา” เหรอคะ หมิวว่าไม่ใช่หรอกค่ะ คุณไม่เคยให้ความสำคัญกับหมิวเลย เจษคะ หมิวว่าเราพอแค่นี้เถอะค่ะ หมิวไม่สามารถคบกับคนที่ดูแลหมิวไม่ได้ในเวลาที่หมิวต้องการ คุณไม่เคยใส่ใจหมิวเลย"
“หมิว….ทำไมจู่ ๆ คุณพูดแบบนี้”
“หมิวทนไม่ไหวแล้วค่ะเจษ หมิว
