แม้ว่าอายจะรู้ว่าเธอตรงหน้าคือใครแต่หมอเจษเคยบอกเรื่องของหมิวกับเธอชัดเจนแล้ว อายไม่จำเป็นต้องกังวลเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด
“อ๋อ…จำได้แล้ว เด็กในบ้านของเจษคนนั้น โตแล้วสวยเลยนี่ เธอเป็นลูกคนขับรถคุณลุงสินะยังอยู่อีกเหรอ นึกว่าเรียนจบแต่งงานไปแล้วเสียอีก”
“ยังค่ะ”
“แล้วนี่…มาทำอะไรที่นี่ล่ะ กล่องข้าว เอามาให้เจษเหรอเอามานี่สิเดี๋ยวฉันจะเอาไปให้เอง”
เธอยื่นมาเพื่อจะมาจับกล่องข้าวแต่อายดึงเอาไว้และไม่ให้เธอแตะต้อง
“ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่เจษสั่งให้อายรออยู่ที่นี่ค่ะ ไม่รบกวนคุณพยาบาลค่ะ”
“หน้าที่ของคนใช้ก็หมดแล้วนี่ จากนี้ฉันเอาไปให้คุณหมอเอง ที่นี่เรายุ่งกันมาก คุณหมอไม่มีเวลามากพอที่จะมาคุยกับเธอหรอกนะ”
สายตาและคำพูดของณัฐฐาหรือหมิวไม่ได้ให้เกียรติอายเลยสักนิด แม้ว่าจะเห็นว่าอายเองก็ไม่ได้ด้อยกว่าใครและการแต่งตัวของเธอก็ห่างไกลกับคำว่า “คนใช้” มากทำให้หมิวไม่พอใจและเริ่มคิดว่าระหว่างหมอเจษ
