พอพูดจบ คุณปู่ก็ไอออกมาอย่างแรง ดูอ่อนแอไม่มีแรง ไม่เหลือท่าทางกระฉับกระเฉงแบบตอนที่เล่นไทเก็กในสวนเมื่อไม่กี่วันก่อน
ธาราร้องไห้จนแทบหายใจไม่ทัน เมื่อคิดถึงคุณย่าที่เคยล้มในสวน หลังจากนั้นสุขภาพก็ทรุดลงเรื่อย ๆ และจากเธอไปภายในเวลาเพียงครึ่งปี
เมื่อคนเรามาถึงวัยนี้ ร่างกายก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะคิด
เมื่อจากไปแล้วก็จากไปจริง ๆ
"คุณปู่ อย่าพูดแล้วค่ะ พักผ่อนก่อนเถอะนะคะ"
คุณปู่ถอนหายใจ น้ำตาคลอจนไหลออกมาเป็นสองสาย
ไม่นานก็เริ่มไออย่างรุนแรงอีกครั้ง
ธารารู้สึกเจ็บปวดใจจนแทบพูดไม่ออก
"คุณปู่ อย่าไออีกเลยค่ะ หนูยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง…..."
หลังจากไออยู่พักใหญ่ คุณปู่ก็ค่อย ๆ เงียบลง เขาลูบหัวธาราด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ
“หลานเอ๋ย ตกใจมากใช่ไหม? เมื่อคืนเฝ้าทั้งคืนไม่ได้หลับใช่ไหม? รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ให้เจ้าโง่นี่เฝ้าแทน"
"คุณปู่ หนูไม่กลับ หนูจะอยู่ดูแลคุณปู่นี่แ
