สองเดือนต่อมา...
ทัพไทยังนอนอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาล เขาปลอดภัยแล้ว แต่เขายังไม่ฟื้นเท่านั้นเอง สร้างความเครียดให้กับคุณทิพวรรณ คุณวัลลภ แล้วก็ปานตะวันเป็นอย่างมาก ส่วนเด็กชายต้นน้ำนั้นยังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เด็กชายตัวน้อยนั้นเข้าใจไปว่าบิดาของเขานั้นหลับไปเฉยๆ คนที่มาเฝ้าเขาทุกวันนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือปานตะวันนั่นเอง ตอนนี้เด็กชายต้นน้ำนั้นอยู่กับอากงอาม่าของเขาไปก่อน เพราะปานตะวันนั้นกลัวว่าทัพไทจะตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นใคร เธอจึงใช้ชีวตอยู่ที่โรงพยาบาลเสียส่วนใหญ่ เธอจะกลับบ้านก็ต่อเมื่อไปเอาเสื้อผ้าเท่านั้น
ทุกคนที่บ้านนั้นต่างเฝ้ารอด้วยความหวัง แต่ทัพไทนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นเลย เขายังนอนนิ่งเหมือนคนที่หลับสนิท แล้วอยู่ดีๆ ปานตะวันก็เป็นลมอยู่ข้างเตียงของทัพไท โชคดีที่ต้องนั้นมีพยายามเข้ามาวัดความดันของทัพไท ทำให้พยาบาลรับร่างของปานตะวันไว้ได้ ไม่อย่างนั้นอาจจะหัวกระแทกพื้นแล
