“หนูท้อง ต่อไปนี้หนูห้ามเครียดนะลูก เพราะว่าหนูไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว” คุณทิพวรรณเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มเศร้าไม่มีใครสามารถยิ้มได้ทั้งตาอีกแล้ว เพราะทุกคนกำลังเป็นทุกข์ใจกับอาการของทัพไท
“เชื่อคุณทิพวรรณนะลูก เดี๋ยวคุณทัพเขาก็ฟื้นขึ้นมาเอง อย่าทำให้คุณทิพวรรณแล้วก็คุณวัลลภเป็นห่วงหนูเพิ่มอีกคน เพราะแค่เรื่องคุณทัพนี่ก็หนักหนามากแล้ว” ผู้เป็นมารดาอย่างนางปานเดือนเอ่ยออกมาเสียงเศร้า เพราะสถานการณ์ของบุตรสาวตอนนี้นั้นไม่สู้ดีนัก ทำให้นางที่เป็นแม่ก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน จนกว่าบุตรเขยจะฟื้น และชีวิตบุตรสาวกลับมามีความสุขอีกครั้ง นางถึงจะวางใจได้ และหลับอย่างสนิทแบบที่เคยเป็นมา
“ค่ะ” ปานตะวันหันมามองทั้งสองท่าน แล้วก็รับปากทั้งสองท่าน แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากแค่ไหน แต่เธอก็ต้องทำให้ได้ เพราะในท้องของเธอนั้นมีเจ้าตัวเล็กอีกคน เธอต้องดูแลเขาให้ดี รอวันที่เขาจะฟื้นขึ้นมา แล้วก็บอกทุกคนว่าเขาไม่ใช่คนไ
